woensdag 30 april 2008

Onze terugreis



Op 17 April vonden we het welletjes op de camping.


Het was iedere dag meer dan 30 graden in de schaduw, en dat was meer dan dat we konden verdragen. Eventjes gaat dat wel, maar niet te lang. De Spanjaarden zijn er aan gewend, maar wij bleekscheten houden dat niet lang vol. Dus, op weg naar huis.

De terugreis leek aanvankelijk goed te verlopen, maar daar hadden we ons toch weer in vergist. De luchtvering bleek het begeven te hebben, en toen we na veel zoeken dat ontdekt hadden en onze handen wilden wassen, bleek ook de boiler er geen zin meer in te hebben.
Die boiler is inmiddels gemaakt (verborgen zekering in de boiler) en de luchtvering had een kapotte luchtbol die deze maand nog beiden vervangen zullen worden.
Onderweg had ik een nog een onvergeeflijke verkeersovertreding gemaakt, ik was namelijk aan het spookrijden gegaan. Alles is welliswaar goed afgelopen, maar een meisje van de tolpoortjes die me bezig had gezien heeft me de huid vol gescholden en zou de politie in Barcelona wel eens op de hoogte brengen van mijn prestaties. Raar hoor, 5 kilometer verderop was de grens en daar wemelde het van de politie. Waarom heeft ze die dan niet gebeld? Ik geloof niet dat dit muisje nog een staartje gaat krijgen, zij is tenslotte geen opsporingsambtenaar. We wachten wel af. Uiteindelijk was er niets gebeurd, geen aanrijdingen of iets dergelijks, en het was maar over een afstand van nog geen 100 meter over de uitvoegstrook. Maar inderdaad, het was een ernstige verkeersovertreding.
Nu maar afwachten of er volgend jaar Internet op de camping is zoals beloofd door de beheerder, anders denk ik dat we naar een andere camping uitwijken waar dat wel aanwezig is. Het is gewoon leuk dat je vanuit je camper kunt surfen en skypen. Tot nu toe werd het internet op Cuevas Mar (onze camping) beheert door een Engelsman die er zo'n zooitje van heeft gemaakt dat ik zo wie zo geen internet meer van hem krijg, en dat omdat ik geprobeerd heb om met mijn gebroken Engels de anders sprekende te vertalen tegenover die Engelsman. Dus uiteindelijk was ik altijd de boeman, want die Engelsman dacht altijd dat ik de mensen opstookte, maar daar was helemaal geen sprake van. Hij had en heeft gewoon de pik op me omdat de mensen mij wel en hem niet vertrouwde. Maar hij heeft ook vele campinggasten bedonderd. Hij vroeg zich € 50.- per jaar, maar ook per maand, of per week en of dag. Je moest gewoon € 50.- betalen ongeacht de tijd dat je er gebruik van maakte. Als je tussentijds wegging, en naar een maand weer terug kwam ongeacht de reden, dan had je een probleem. Je had per Jaar betaald, maar als je terugkwam zei het lieverdje ik heb geen plaats meer, alles is bezet. Dan was er maar een oplossing en dat was flink wat heisa maken bij zijn caravan zodat er daar een opstootje ontstond, , en dan kreeg je uiteindelijk je gelijk. Maar meteen werd er dan een (meestal) Duitser uitgekinkeld, omdat hij inderdaad vol zat. Moet hij maar niet per jaar laten betalen. En die Duitser(s) waren telkens de klos. Die kwamen klagen via mij omdat ze geen Engels kenden, en dan had hij iedere keer een ongelooflijk fantastisch verhaal waarom ze geen internet hadden op dat moment. Ze lagen er gewoon uit, maar dat gaf hij nooit toe, dat is een leraar eigen hé, die moet en zal altijd gelijk hebben. Een Belg had hij er ook eens uitgegooid, maar na 3 weken geen internet en wel betaald hebbend heeft de vrouw van die Belg zich voor de auto van die Engelsman opgesteld zodat hij niet kon wegrijden. Hij vloog de wagen uit en wou haar wegjagen. Maar de Belgische was niet van haar stuk te brengen en bleef met de armen over elkaar voor zijn auto staan. Ze vertelde hem dat ze net zo lang zou blijven staan totdat haar man weer internet had. Op een gegeven moment vloog hij zijn wagen uit, rende zijn caravan in, stoof weer naar buiten en riep "Tell You'r husband he has Internet". Toen is de Belgische vertrokken en inderdaad ze hadden weer internet. Petje af voor Georgette voor wie haar kent. Als dit nog niet bewijst dat hij sommige er gewoon uitgooit, dan weet ik het niet meer. Al met al een heel vervelende kwestie. Via de beheerder hebben we het nu voor elkaar dat hij komend seizoen geen internet meer mag leveren, maar wel een Spaanse provider. Hij (die Engelsman) weet dat nog niet, maar daar komt hij nog wel achter. Hij jaagt te veel campingbewoners weg, en daar is de baas niet gelukkig mee. en met zijn gesjoemel met zijn prijzen is niemand gelukkig. Dus wachten we af waar we volgend seizoen neerstrijken. Want diegene die de Spanjaarden kennen weten ook dat hun idee over iets realiseren "Mañana" is. We zien wel, campings genoeg in die streek. Het was gewoon erg ongelukkig dat onze grote bemiddelaar en deskundige op gebied van WiFi en Talen (Herman) er dit jaar door omstandigheden niet was, dan zou het beslist niet zo uit de hand zijn gelopen. Dat is nu het probleem dat die Engelsen alleen maar Engels kennen en het verrekken om zich eens in een andere taal te verdiepen.
Wel jammer voor onze vaste vriendenkring daar, maar me op mijn kop laten zitten door een eigenwijze ex (Engelse) schoolmeester, en door zijn aanwezigheid daar mijn overwintering laten verpesten, daar heb ik geen 6 maanden ellende voor over. Ik ga samen met Rieny voor ons plezier en onze gezondheid naar Spanje. Gelukkig heeft bijna iedere camping daar aan de kust gewoon legaal internet, dus Michael, als je dit ooit denkt te lezen, De pot op met jouw internet.

PS. Als je op een foto in deze weblog klikt wordt die uitvergroot.

zondag 27 april 2008

Onderweg naar Spanje



Hier volgt een ongelooflijk verhaal, maar helemaal waar.
Vol goede moed zijn we op de eerste dag van de wintertijd (Zondag) in Holland vertrokken richting het zuiden.
Na ongeveer tien kilometer op de snelweg gereden te hebben. komt Rieny erachter dat ze haar handtas (die ze normaal nooit gebruikt) vergeten is mee te nemen.
Wij konden nog net voor de Belgische grens draaien en zijn teruggereden om de tas op te halen.
En, daar gingen we weer. Bijna op dezelfde plek als waar Rieny aan haar handtas dacht, dacht ik er plotseling aan dat ik mijn (nieuwe) gebit thuis had laten liggen.
Dus, draaien maar weer, gebit ophalen en een nieuwe start maken.
Een kilometer verder dan dat gewraakte punt en waar je niet meer kunt draaien gaat er op het daschbord een rode lamp branden bij het accu symbool.
Wat nu? Wel gewoon de ANWB gebeld en geprobeerd uit te leggen waar we stonden namelijk exact op de grens van Nederland en België.
Dat heeft een uur geduurd voor er iemand kwam, want die persoon had van de centrale een ander adres opgekregen.
Deze man van de ANWB heeft niets gedaan, alleen het advies gegeven om naar huis te gaan en de volgende dag een Fiat garage op te zoeken en daar te laten controleren wat er fout is.
Op het moment dat de ANWB man wil wegrijden en Rieny instappen ontsnapt Marrón. Ook dit heeft weer een hele tijd geduurd voor die uitgesnuffeld was en naar ons terug wou komen.
Wij zijn doorgereden, zo'n 10 kilometer op Belgiesch grondgebied en hebben de Belgische ANWB gebeld. Die waren er snel.binnen een kwartier.
Conclusie Belgische ANWB, Nieuwe accu. De oude was een gel-accu en volgens zijn zeggen en meten en zien (want de gel droop er boven via een naad uit) was dat het euvel. Dus nieuwe Accu en maar weer verder rijden.
Bijna bij de Franse grens begint het rode lampje weer te branden. We zijn toch maar de grens over gegaan en hebben daarna bij een politiepost gevraagd naar een FIAT garage. Gelukkig, 3 kilometer verderop was een echte grote Fiat garage. Maar....daar konden we pas de volgende dag om 9 uur terecht.
Dus hebben we daar op hun terrein de nacht maar doorgebracht. Die volgende dag werden we inderdaad als een van de eerste geholpen. Constatering: de V snaar was helemaal rot, dun, gerafeld en mijn reserve te oud. Dus nieuwe V-snaar er op, betalen, en rijden weer. Diezelfde avond toen het een beetje donker begon te worden en ik de verlichting moest aanzetten begon de V snaar weer te piepen. We zijn toen naar de eerste de beste Air (rustplaats) gereden en hebben daar overnacht. De volgende dag. Starten en meteen gepiep van de snaar. Ik kwam erachter dat als ik veel gas gaf en daarna het toerental liet dalen het gepiep ophield en het rode lampje niet aanging. Deze handeling moest iedere keer herhaald worden als ik ergens had moeten stoppen. Maar....we hebben de Spaande grens gehaald en zijn er overheen gegaan. Op een gegeven moment begint dat klo.... lampje weer te branden en was niet meer uit te krijgen.
Nu staan er in Spanje langs de wegen allerlei aanduidingen wat je kunt gaan verwachten.O.a. als je een bord ziet met een baco sleutel er op weet je dat daar een garage is. We hebben er 6 gehad. Die zesde wou ons wel helpen, maar pas de volgende dag (Manaña) je kent dat wel. Dus we waren echt in Spanje.
Die volgende dag smorgens vroeg in de kou (ongeveer 5 graden) buiten zonder brug onder de auto de v-snaar weer vervangen, dynamo goed aangespannen en rijden maar weer.
Alles ging goed totdat we stopten op de Camping. Daar begon dat gepiep weer. Maar we hadden ons plaatsje en zouden de volgende dag wel verder kijken.
Plots kwam ik (ja ik) op de gedachte de alarmcentrale van de ANWB in Barcelona te bellen. Daar de zaak helemaal uitgelegd (in het Nederlands) en deze man begreep de hele zaak. Alleen de volgende dag zou het Allerheiligen zijn en dan is in Spanje alles gesloten.
Hij beloofde ons uit te zoeken waar en wanneer we ergens terecht konden voor een degelijke reparatie.
Vrijdagmorgen worden we gebeld vanuit Barcelona. Men had een garage gevonden, 15 kilometer van de camping. De vraag was of ik het durfde om daar naar toe te rijden want anders zouden ze een dieplader sturen om ons op te halen want slepen is in Spanje verboden.
Ik heb de goede man verteld dat ik dat wel aandurfde om op eigen houtje naar Antas te rijden.
Terwijl ze daar wisten dat ik er aan kwam en wat er aan de hand was moesten we toch zo'n 2 uur wachten tot dat iemand ons te woord stond.
Die man heeft toen meteen de dynamo er onderuit gehaald en nagekeken. Zelfs ik als leek kon zien dat dat ding gewoon op was.
Er werd gebeld naar Almeria want daar vandaan moest er een andere dynamo komen. Er werd verteld dat dat zeker pas na 4 uur smiddags geleverd kon worden.
Ja, wat doe je dan met een auto waar geen dynamo meer inzit?, inderdaad net zoals de Spanjaarden maar een Siesta houden. (lekker slapen dus).
Om half 5 komt de koerier met de "nieuwe" dynamo. Werd redelijk snel gemonteerd en alles was klaar.
Starten maar zij de monteur, en wat denk je? inderdaad het rode lampje had nog noot zo fel gebrand. Verbijstering bij iedereen.
Wat bleek? de polen van de accu waren er met de hand opgedrukt en niet aangedraaid. Na dit alsnog gedaan te hebben en te hebben betaald hebben we tot op heden geen trubbels meer gehad. Maar gelukkig is er morgen weer een nieuwe dag.
Dit was het verhaal van onze heenreis.
Wie zei er als reactie op mijn vorige mail in Holland nog "een slechte Generale betekent..........
Lieve mensen, allemaal veel groeten vanuit een stralend warm Zuid-Spanje.
Groeten en tot mails van Rieny, Harrie, Marrón en onze oude Cheetah.

PS. Als je op een foto in deze weblog klikt wordt die uitvergroot.

En zo begon het allemaal.



De Camper is op schoon drinkwater bijvullen na klaar.
We hopen dat de reis prettiger zal verlopen dan deze dag.
Waarom zul je je afvragen, Wel: vandaag zouden we de camper gaan aftanken, gas aftanken, banden controleren en bijvullen, olie controleren etc. etc.
Wat is er toen allemaal gebeurd.
Ik ben hier weggereden en vergeten om de schotel naar beneden te klappen.
Die werd dus de vernieling in gereden bij de benzinepomp.
Na diesel en gas getankt te hebben bleek dat de luchtpomp door vandalen weer eens vernield was.
Zijn we naar een andere tankstation gereden waar wel lucht te halen was.
Na de banden op de juiste spanning te hebben gebracht zagen we onder de camper water lopen, een heel dun straaltje, maar toch hoorde dat niet.
Wat heb ik toen gedaan? Wel, ik heb de kunststof motorkap eraf gehaald, voor de camper op de grond gelegd en in het motorcompartiment gekeken waar dat water vandaan kwam.
Het bleek een condens opvanger te zijn die door het opwarmen van de motor wat overtollig vocht aan het lozen was. Niets aan de hand.
Toen wilden we naar huis rijden en hoorden meteen na het aanrijden een hoop gekraak.
Ik was vergeten de motorkap terug te plaatsen en was daar met de voor en achterwielen overheen gereden.
Aan gezien dat ding van kunststof is waren er ontzettend veel stukken af en overal splinters.
We hebben hem mee naar huis genomen, Jan (mijn broer) gebeld, de hele kap aan de binnenkant voorzien van een glasvezellaag, geschuurd en weer in de originele kleur overgespoten.
Moet je nagaan, dat schuren hebben we in de huiskamer gedaan en die was na afloop mooi wit. Alles wel te verstaan zoals de kast, stoelen vloerkleed enz. enz, en geen Cindy bij de hand om te poetsen.
Morgen nog eventjes wat plamuren, schuren weer spuiten en hij is weer zo goed als nieuw, dankzij Jan.
Dus beste mensen, wat kan ons nu nog overkomen hé.
Zogauw we in Spanje gesetteld zijn laat ik jullie allemaal weer wat weten.
Groeten van Rieny en Harrie.

PS. Als je op een foto in deze weblog klikt wordt die uitvergroot.

Het zit er weer op.



Het zit er weer op. Een half jaar in Spanje op de camping, en nu pas een blog met onze reisverhalen. Ja, dit is de eerste keer dat ik aan een blog begin en het moest er maar eens van komen dacht ik zo. Het is ook veel eenvoudiger dan iedereen regelmatig een mail te sturen. Op deze manier kun je niemand overslaan, en men kan elkaars e-mail adressen niet lezen. Als je denkt "even kijken of er nog nieuws is van die twee" log je gewoon even in en je bent meteen van alle nieuwtjes op de hoogte. Zelfs commentaar schrijven bij een artikel behoort tot de mogelijkheden. Dus antwoorden per mail hoeft ook al niet. Ik heb op de blog een poll staan waarin ik vraag wat jullie het gemakkelijkst vinden, Dit blog lezen, iedere keer een mail ontvagen, SMSjes naar elkaar sturen of skypen. Het zou fijn zijn als je daar je mening achterliet.
Voor al diegene die vanaf ons vertrek uit Nederland alle mails hebben ontvangen, is er weinig nieuws onder de zon. Voor al die anderen des te meer voedsel om te lezen.
PS. Als je op een foto in deze weblog klikt wordt die uitvergroot.