Sinds vele jaren heb ik een accordeon in huis. Een erfstuk van een van mijn vroegere patiënten. Ik kan en kon geen noot lezen, maar heb in de loop der jaren me het instrument toch eigen gemaakt. De meeste melodiën die in mijn hoofd zitten kan ik redelijk spelen. Ik moet wel weer eerst in vorm komen. De laatste keer dat ik er op gespeeld had was meer dan een jaar geleden. Dus dan is het zoeken naar de bekende draad om die weer op te pakken. Gisteravond hadden we bezoek en die wilden graag dat ding eens horen. Als je dan na zo'n lang tijd daar mee overvallen wordt, is het toch weer even zoeken en wennen. Ik gebruik hem eigenlijk veel te weinig. Het is een echt gezelschaps instrument. Maar ja, ik heb zoveel hobby's bij te houden dat er soms eentje wel eens bij inschiet en zelden nog aan bod komt. Maar we gaan de draad weer oppakken en eens afwachten hoelang het duurt voor het weer helemaal vanzelf gaat. De foto's. Linksboven, Harrie tijdens de demonstratie. Rechtsboven, Samen even laten zien hoe gelukkig we nog zijn.
zondag 8 mei 2011
Abonneren op:
Posts (Atom)