Oudejaarsdag

Vandaag was het oliebollenbakdag. We hebben oliebollen gebakken voor: Helmut en Marianne, Mike en Aurial, Jetty en Luc, Graham en Yvonne, Horst en Ingetraud, Knud en zijn vrouw, Ciska, Mona en Ray, Matthies en Eugenie, Jan en Minke, Peet en Juli, Keeth en Sheila en het hele personeel van de camping. Uiteindelijk hadden we ook nog een schaal voor onszelf over. In totaal hadden we 128 oliebollen gebakken. Vanavond gaan we zelf onze oliebollen nuttigen samen met Spaanse Cava. Voor wie niet weet wat Cava is, dat is Champagne, maar dat woord is beschermd en mag alleen in de Champagnestreek in Frankrijk gevoerd worden. Maar de Spaanse (Cava) is net zo lekker hoor, en die is nog eens te betalen.

Tussen Kerst en Nieuw in

Vandaag is het nog steeds geweldig weer. Zoals je ziet maakt Rieny daar dan ook dankbaar gebruik van om voor het Nieuwe Jaar alle was aan kant te hebben. Deze was heeft ze vanmorgen gewassen, en nu om 14.00 uur alweer aan het strijken en opbergen. Ja, het blijft een vlijtig meisje. Nu maar hopen dat dit weer nog een tijdje aanhoudt, want over een paar dagen moet ik heel veel oliebollen gaan bakken. En dat bakken doe ik het liefst buiten anders ruik je het volgend jaar in de camper nog steeds die oliebollenlucht.

Eerste Kerstdag in Palomares

Vandaag is het dan eindelijk Kerstmis. Al heb ik al vele berichten gekregen van mensen die denken dat we hier slecht weer hebben, die zien aan de foto's wel dat ze het helemaal mis hebben. Vanmorgen vroeg hadden we al onze eerste gasten. Ik was zoals gewoonlijk alweer te laat met de camera en de foto laat op dit moment lege glazen zien, maar ga er maar gerust vanuit dat ze vol geweest zijn alvorens ik een foto genomen had. Als zo meteen de volgende ronde gasten weg is kan ik rustig en op mijn gemak een Kerstdiner gaan maken. Straks vul ik deze pagina nog verder aan. En inderdaad, hoe verder de dag verstrijkt hoe gezelliger het wordt. Hier op de linkerfoto zie je ons met onze Duitse en Engelse vrienden alvast een toost uitbrengen op het goede leven hier. Het zal echt niet bij deze borrel blijven, daar ben ik van overtuigd.. Verder is deze dag heel gezellig verlopen. We hadden een heerlijk Kerstdiner klaargemaakt, en weer vergeten om er foto's van te maken, helaas. We zullen het volgend jaren opnieuw doen. Al met al was deze ene Kerstdag hier in Spanje ( want ze hebben er geen twee) erg goed verlopen en voor herhaling vatbaar.

Winter in Spanje / Holland

Beste Lezers. De feestdagen staan weer voor de deur en zoals gewoonlijk past het weer zich daar op aan. Op de linkerfoto zie je hoe het hier in Palomares Bajo is, incl. Kerstversiering. Nog helemaal ouderwets zonder allemaal blinkende en glitterende lampjes die meer aan Kermis dan aan Kerstmis doen denken. En op de rechterfoto hoe het er op dit moment in Holland uiziet. Dit is nou één van de redenen dat we hier zitten. In een heel gezellige ouderwetse gemoedelijke sfeer die je helemaal terugvoert naar vroeger tijden. Het lijkt een beetje weemoed wat ik hier schrijf, en dat is het eigenlijk ook. Waarom moet alles zo kolossaal en duur zijn? Gezelligheid is met geen goud te betalen. Al zijn tegenwoordig de meningen hierover verdeeld in de wereld. Kijk maar eens wat er nu in Kopenhagen gebeurt. Heel veel praten en niets doen. Maar dat is niet het ergste, nee al dat geld dat er daar doorheen gedraaid wordt. Daar kan men een Derde Wereld Land bijna een jaar voedsel voor geven.

Waar is de zon gebleven!!

Speciaal op verzoek van Herman die vindt dat ik te weinig (op dit moment) op mijn weblog schrijf. Afgelopen nacht en gisteravond heeft het hier gehoost en onwaarschijnlijk hard geonweerd. Op een gegeven moment kwam het hemelwater zo snel naar beneden dat zelfs de schotel er niet meer doorheen kon kijken. Als je dan in bed ligt met zo'n dun dakje boven je hoofd, dan komt er van slapen ook weinig terrecht. Maar gelukkig toen Rieny vanmorgen opstond was het net even droog en heeft ze Marrón even tussen de buien door kunnen uitlaten. Op dit moment dat ik dit schrijf (12.29 uur) is het zonnig, maar wie weet voor hoelang. Volgens het plaatselijke weerbericht duurt dit nog 2 dagen, en dan hebben we weer de zon terug. Op de bijgaande foto's het welbekende gezicht voor de kenners van onze camping hoe het er hier uitziet na een fikse regenbui. De foto's zijn genomen vanuit het raam in de camper. Nu maar hopen dat de juffrouw van het weerbericht het bij het goede eind heeft en gelijk gaat krijgen.

En nu is het avond 21.45 uur en het is droog, maar er staat wel een hele flinke wind. Nu maar hopen dat de wind en de regen vannacht ons niet samen gaan plagen. Ik heb liever regen dan wind. Onze camper met voortent is gegarandeerd hartstikke waterdicht, en ons schuurtje ook. Omdat we ons hele terreintje dit jaar bedekt hebben krijgen we daar ook geen plassen en modder. Dat is fijn, je komt binnen in de voortent, schopt je schoenen bij de deur uit en trekt een paar pantoffels aan. Alles blijft lekker schoon. Maar als het erg hard gaat waaien ben ik altijd bang dat de voortent het begeeft. Waarschijnlijk geheel onnodig, maar het is al een oud beestje. En als je dan dat dak hoort en ziet klapperen, dan vind je dat niet erg leuk. Ondanks de twee spanbanden.

Mojacar

Gisteren, vandaag en morgen zijn alle Spanjaarden (althans hier in Andalusia) vrij. Gisteren was het de dag van de grondwet, vandaag gaan ze voor de ene dag gewoon niet werken, en morgen is het De dag van "Maria Onbevlekte Ontvangenis" dus ook weer vrij. Je kunt het in ieder geval wel merken aan het grote aantal mensen dat voetje voor voetje over de boulevards slentert. Zo ook in Mojacar waar wij vandaag waren. Mojacar is een van die bijzondere Andalusische witte stadjes die op een bergtop zijn gebouwd met alleen maar hele smalle straatjes. De helft van het stadje was afgesloten vanwege een markt. We zijn er maar niet naar toe gegaan want het zag er zo geweldig druk uit, daar kan ik niet tegen. De bezichtiging van het stadje was verder zeer zeker de moeite waard. Het vervelende was dat je nergens, maar dan ook nergens je auto kwijt kon. Alles waar je mocht parkeren tot een eind buiten het stadje stond bomvol. Dan is er ook geen aardigheid meer aan. We hebben besloten om maar weer eens een keer terug te gaan als er geen festiviteiten of feestdagen zijn. Nu was het gewoon een gekkenhuis met zoveel mensen en auto's in al die eenrichting smalle straatjes. Je ziet dan ook bijna geen auto zonder krassen of deuken in zo'n stadje, en spiegels? die zijn of weggeklapt of er lang geleden afgereden. Dat interesseert ze ook al weinig. Maar we zijn er geweest en ik maak er nu even melding van.

Paëlla bij Ingetraud en Horst

Veel nieuws hebben we de laatste dagen niet te vertellen. Er wordt hier geen Sinterklaas gevierd en de dagen zijn allemaal even schitterend. Zoals vandaag ook weer. We waren uitgenodigd om bij kennissen Paëlla te komen eten. En die was me toch lekker. Bijna ongelooflijk wat er ook allemaal inzat. Verder gaan de dagen gewoon te snel aan ons voorbij. Plannen hebben we volop, maar het weer is gewoon te mooi om met de auto er vandoor te gaan. Ook al is er in de omgeving nog zoveel moois te bewonderen, we hebben het gewoon met z'n tweetjes erg goed hier. Ik kan het maar niet laten om van tijd tot tijd de opmerking te maken dat ik er alles voor over zou hebben om nooit meer naar dat kloteland dat Holland heet terug te moeten. Ik heb daar mijn buik helemaal vol van. Van iedere mug, zowel bij de burger, de gemeente als bij de overheid (politiek) wordt een olifant gemaakt. Helaas deelt Rieny mijn mening niet helemaal, omdat zij het op onze leeftijd onverantwoord vindt. Voor de rest is ze het helemaal met me eens.

Ontbijten in de bergen

Vandaag was het smorgens-vroeg al zo'n mooi weer dat we besloten om ergens in de bergen te gaan ontbijten. Dat hebben we ook gedaan. Een paar heerlijke tostadas besteld, koffie en cake die we trouwens gratis erbij kregen. Natuurlijk moest de hond mee, anders gaat het niet. Maar dat is in die bergdorpjes en kroegjes nergens een probleem. Ook de kleding niet zoals je aan de gastvrouw wel kunt zien, die schort kan nog best een paar dagen mee. Trouwens het weer was zo mooi en warm dat we lekker buiten op een terrasje konden blijven zitten. Hierbij zien jullie meteen de eerste foto van dit jaar waar ikzelf opsta. Rieny stond er op om eindelijk eens een foto van mij te maken. Niet omdat ik er zo geweldig uitzag zonder m'n tanden in, Maar jullie mogen haar fotografische kwaliteit hier zelf even beoordelen. Wij hebben heerlijk gegeten en zijn voldaan weer naar huis gegaan waarna Marrón zich onmiddellijk op het water stortte want ook hij had meegegeten van de tostadas die volop belegd waren met knoflook. Je kan als hond maar ergens van houden hé. Dit was vandaag zo'n leuke ochtend, dat gaan we gegarandeerd nog meerdere malen herhalen. Ook zijn ze op die afgelegen plaatsjes nog niet zo commercieel met hoge prijzen ingesteld. Als je hier naar de flora kijkt, dan zou je toch niet zeggen dat we midden in de winter zitten hé. Maar het is wel zo. Hier links zie je nog even hoe een echte vijgenboom er uit ziet. Jammer dat hij nu geen vruchten draagt, maar daar staat tegenover dat we nu geen buikpijn hebben. Voor diegene die onze camping kennen en hun vaste (tijdelijke) bewoners die nu niet hier zijn, wil ik even mededelen dat Brian Cain aan een hartstilstand is overleden. Heel erg verdrietig, we konden het met Brian en Shirley erg goed vinden. Maar zo gaan er van onze generatie steeds meer en steeds sneller van ons vandaan. Ik ben niet pessimistisch, maar het is gewoon zo. Misschien dat we overmorgen naar Carboneras gaan en als dat zo is, dan merken jullie als trouwe lezers dat vanzelf. We hopen dat het morgen ook weer zo'n mooi weer is als vandaag. Windstil, en een strak-blauwe hemel met temperaturen rond de 23 graden.

En de weergoden waren met ons.

Gisteren vertelde ik al dat we vandaag zouden gaan toeren, en dat hebben we ook gedaan. Het weer was een beetje heiig, maar lekker warm. Het idiote aan zo'n weer is het maken van scherpe foto's. Dat wil maar niet lukken. We zijn eerst langs de zee richting Villaricos gereden, en daarna verder naar de afslag Aguilas. Vandaar via allerlei binnenwegen weer terug naar Palomares. Eerst nog even langs de oude mijnen, waarvan ik me meen te herinneren dat Herman me dat ooit verteld had. Wat is de natuur rondom de camping toch verschrikkelijk mooi. Prachtige bergen, vergezichten over de zee, allerlei boeren gehuchtjes, veel landbouw met vooral sla teelt (ijsberg). En overal kom je vijgebomen tegen. Als je tijd genoeg hebt kom je nog ogen tekort om alles in je op te nemen. De mensen op de dorpjes zijn uiterst vriendelijk en trots als je vraagt of je een foto van hun huisje mag maken. Die huisjes mogen er dan ook wel zijn. Ze zijn heel klein, maar verschrikkelijk keurig onderhouden. Men is hier gek op bloemen, vooral op Bouganvilla die te pas en te onpas overal bloeit. Vooral langs een haag en muur doet deze plant wonderen. En, de hele winter volop in bloei, dat is nog het allermooiste ervan. Wat zou ik daar graag willen wonen. Maar daar hebben we het al eerder over gehad en zullen er maar niet voor de zoveelste keer weer over beginnen. We hebben gewoon een fijne dag gehad. Zelfs onze Marrón vindt zo'n uitstapje geweldig daar hij allemaal nieuwe luchtjes kan opsnuiven. Natuurlijk zijn er veel meer foto's dan deze die u nu ziet genomen, maar die komen allemaal op een andere site terecht. Wat betreft de foto rechts met dat witte dorpje, natuurlijk ben ik de naam er alweer van vergeten. Ik hoop er nog eens terug te komen en hem dan te onthouden. Deze dag is in ieder geval voor herhaling vatbaar. Nu gaan we een lekkere cerveza drinken.

En toen zaten we zonder geld

Vandaag voor de eerste keer weer eens in Spanje geld uit de muur gehaald. Dat moet zo nu en dan ook gebeuren daar je hier niet altijd met een pasje kunt betalen. Zeker niet als het om kleine bedragen gaat, dat word niet gepikt terwijl het bij ons in Nederland steeds meer een gewoonte word "Klein bedrag, Pinnen mag". Maar niet getreurd, zo gaat het ook wel. Ook nog eventjes naar de Ferreteria geweest, maar daar was ook niet veel nieuws te halen. Het was dat ik met een medebewoner (Luc) er naar toe moest, anders was ik er niet geweest. Luc en Jetty zijn van plan om wat langer te blijven en nu wilde Luc ook zo'n namaak plastic grasmat voor zijn camper hebben liggen. Vandaar even naar de Ferreteria geweest. Als alle plannen doorgaan zoals bedoeld, dan gaan we morgen een lange bergrit maken. We hebben al een route uitgestippeld, en nu maar hopen dat de weergoden ons gunstig gezind zijn. Wij hebben er in ieder geval veel zin in. En voor de zoveelste maal vermeld ik maar weer eens dat wanneer je op een foto klikt deze schermgroot word uitvergroot. Ik moet dit regelmatig herhalen daar er veel nieuwe lezers bijkomen die niet het hele blog lezen. Vandaar dat ik het van tijd tot tijd even weer aanhaal.

Pech aan de automatische schotel

Al in Aalst voor we wegreden wisten we dat onze automaat om de schotel aan te sturen het niet meer deed. Nu had ik op Marktplaats een besturingkastje gevonden van exact hetzelfde type als wat ik gebruik voor de aansturing. Dus even een mail gestuurd naar de eigenaar, en overeengekomen dat hij na betaling het kastje zou opsturen naar ons hier op de camping. Zo gezegd zo gedaan. Na lang wachten is het kastje dan eindelijk aangekomen, maar ik mocht het niet in ontvangst nemen daar de afzender wel het campingadres had vermeld, maar niet de naam van degene waar het voor bedoeld was. Twee dagen later op het postkantoor hebben we het uiteindelijk toch meegekregen. Hoi hoi, nee hoor, het kastje werkt precies hetzelfde als het oude, en geeft dezelfde errors. Wat nu? Ik weet het ook niet meer. Er moet ergens een instelling verkeerd zijn gaan staan, maar welke. Ik heb wel een boek met gebruiksaanwijzing hoe te handelen, maar dat wil hij (en ook die andere) niet. Ik hoop dat er straks in Nederland iemand met een oplossing komt. Op de foto zien jullie Rieny heel blij met het pakje uit het postkantoor komen. Maar de blijdschap heeft helaas kort geduurd. Nu gaan we maar op zoek naar een nieuwe instalatie die ons niet meer in de steek laat. Als er suggesties zijn? Laat het ons dan even weten.

Jetty en Rieny hebben de Nintendo ondekt

Zoals de aanhef al zegt hebben Jetty en Rieny de Nintendo ontdekt. Ze proberen nu om via het spel weekendmiljonairs ook (virtueel) miljonair te worden, maar dat lukt ze echt niet. Jetty wil nu ook zo'n ding want ze vindt het vreselijk interesant en mooi compact om op reis bij je te hebben. Wij zijn in het gelukkige bezit van 5 DVD's met spelletjes die we ooit van Herman hebben gekregen, en nog een heleboel spelletjes die Karel er ooit voor ons heeft opgezet. Hij heeft het apparaat destijds ook voor ons aangeschaft en geïnstalleerd zodanig dat je met illegale software kunt werken. Op deze manier heb je de aanschaf van zo'n apparaatje er natuurlijk al heel snel uit. Zeker als je weet dat één spelletje gemiddeld toch zo'n € 30.- kost.

Vandaag is DÉ dag voor Marrón

Vandaag zijn Ingetraud en Horst aangekomen. Ingetraud is al jaren de lievelingsvriendin van Marrón. Als hij haar ziet is hij door het dolle heen. Hij weet van vreugde niet hoe hij zich moet gedragen. Gaat op de grond liggen met vier poten in de lucht en maar knorren, laat zich aan alle kanten knuffelen, en weet maar niet van ophouden. Zal dat dier het de komende tijd goed krijgen. Ingetraud heeft meteen na aankomst een frisse duik in het zwembad gemaakt. Je kunt er maar zin in hebben, het water is amper 20 graden.

Mercadona, en op de koffie bij Corrie en Fred

Vandaag zijn we naar Vera Playa gegaan om bij de Mercadona (een grote supermarktketen) boodschappen te doen. Wij vinden dit een plezierige schone en ruime supermarkt die een goed en uitgebreid assortiment aanbied. Tevens kun je daar (bijna ) altijd je auto in de schaduw parkeren wat onze Marrón erg fijn vind. Vanmiddag werden we gevraagd op de koffie bij Corrie en Fred. Deze twee mensen hebben huis en haard in de steek gelaten om enkele jaren met hun camper te gaan trekken. Daar zijn campers ook eigenlijk voor bedoeld, kijk maar eens naar die willen eronder, die zijn niet gemaakt om stil te staan. Soms steken ze ergens een zee over en komen dan na een tijdje weer terug. Ik denk dat ze zo ongeveer heel Europa al gehad hebben incl. Marokko. Het bevalt die twee in ieder geval uitstekend. Nu staan ze toevallig op een camping, maar meestal proberen ze ergens vrij te camperen wat op heel veel plaatsen nog gewoon kan en mag. Ergens ben ik wel een beetje jaloers, want wat zou ik dat ook graag willen, maar Rieny wil na een half jaar wel weer naar huis. Dan doen we dat maar hé.

FF met de buurbrouw naar Turre

Vanmorgen ben ik eventjes met de buurvrouw naar Turre diverse winkeltjes en bazaars afgeweest. Rieny had me een lijstje meegegeven en ook de andere buurvrouw. O.a. moest ik een fles Hollandse genever meebrengen, en dat is nog gelukt ook. Ondertussen zijn we in een klein Spaans cafeetje koffie gaan drinken en hebben veel plezier gehad. Marianne noemt zo'n cafeetje een sociaal cafe omdat er eigenlijk alleen de plaatselijke bevolking komt en de prijzen erg laag zijn. Bijna alles kost maar één Euro. En toch kunnen ze er van bestaan. Speciaal voor Jan: zie hoe goed de chineese roos het dit jaar weer doet? en dat in amper een goeie week na aanschaf. Ook de andere plantjes doen het uitstekend. Leuk he om midden in de winter van dit soort planten te kunnen genieten. Dit jaar ga ik wel proberen om de chineese roos mee naar Holland te nemen als onze tijd er hier opzit. Afwachten maar.

Vandaag zelf gerookte forel bij Jetty en Luc.

Vandaag hadden we een uitnodiging gekregen om bij Jetty en Luc zelfgerookte forel te komen eten. Tjonge tjonge, wat was dat lekker. Eerst een heerlijke soep vooraf, dan de forel, en dan nog een overheerlijke salade toe. En als klap op de vuurpijl nog een heerlijke ijskoffie na. Dat was een verassing. Je snapt wel dat wij nu ook zo'n eenvoudig apparaatje willen gaan aanschaffen om vis in te roken. Ik wist niet dat het zo eenvoudig in zijn werk ging. Weer wat geleerd, en geproefd. Dit is een echte aanrader voor iedereen die van verse vis houd. Alleen de geur al, daar word je gewoon verliefd op. De foto's die hierbij geplaatst zijn spreken voor zich.

En nu zijn Luc en Jetty er bij gekomen

Nu begint het langzaam maar zeker wat voller te worden. Zojuist zijn Jetty en Luc ook al aangekomen. Deze twee komen ook al jaren naar hetzelfde stekkie en daar kunnen we het hartstikke goed mee vinden. Dit jaar hebben ze de plaats van Herman (die helaas niet komt) ingenomen. Het is eigenlijk de grootste plaats in de buurt hier, maar met de slechtste internet ontvangst. Daar kan Herman over meepraten. Maar daar vinden we wel een oplossing voor. Onze Marrón is helemaal gelukkig want Jetty en Luc hebben ook een hond bij zich, en die twee verstaan zich uitstekend met elkaar. Eerst maar eens laten instaleren en koffie laten drinken en morgen is er weer een dag. PS, Niet naar de kleur van de lucht kijken hé. Doe je dat wel, dan kun je niet genieten van de Hollandse herfst en aankomende winter.