De laatste dag.

Zo, het is tijd om afscheid te gaan nemen van de weinige die nog hier zijn en die we kennen. We hebben ook deze winter een geweldige tijd hier gehad. Jammer dat er in Nederland zoveel buiten ons om is misgegaan. Helaas, daar hadden en hebben we geen vat op gehad. We hebben ons van onze beste kant laten zien, meer kunnen we niet doen. Dat heeft toch wel een hele stevige en vervelende stempel op onze overwintering gezet. Vanmorgen zijn we al verhuisd naar de plek waar Herman normaal staat. Dat is eigenlijk de grootste plek hier en we hebben daar de ruimte om de aanhanger al vast achter de camper te monteren. Het hele klusje waar Rieny zo tegenop ziet (omdat ze geen aanwijzigingen kan geven) heeft een kwartier geduurd. Fluitje van een cent dus. De rest vandaag is een echte rustdag om morgen fris op weg te gaan. Alles is goed nagekeken dus nu maar hopen dat het allemaal zo blijft. Het weer is zoals altijd weer geweldig, eigenlijk te mooi om te gaan rijden, maar gelukkig hebben we airco aan boord en valt het onder het rijden dus allemaal reuze mee. Dit was voorlopig de laatste bijdrage aan ons blog. Onderweg zal ik nog wel het een en ander schrijven, maar dat kan ik pas thuis publiceren. Voor onze trouwe lezers, "bedankt voor de vele reacties die we regelmatig mochten ontvangen" Tot in Nederland.

De Sahara valt op ons neer

Wat een vreemde tekst zullen jullie denken. Maar letterlijk valt het Saharazand hier op het moment uit de lucht. Gisteren alles zo mooi mogelijk in de brandende zon gewassen en gespoeld, en nu regent het echt geel zand uit de lucht. Dat gebeurt wel eens meer, maar op dit moment komt het eigenlijk erg ongelegen. De voorspelling van het weer was "hele dag droog en volop zon", maar niets is minder waar. Regen (niet hard) en enorm veel zand erin. Alles wat buiten stond inclusief de tent en de camper zijn nu geel van het zand en moeten dus opnieuw worden schoon gemaakt. Klik maar eens op de foto linksboven, dan zie je onze voorruit van de camper en pas goed wat een sporen elke buitje achterlaat. Tot overmaat van ramp begint het nu op dit moment ook nog te onweren. Zo, het onweer is voorbij en de zon is weer net zo heet als altijd. Rieny is bezig met onze drinkwater voorziening bij te vullen. Dat gaat bij ons lekker volautomatisch. Home-mate. Onze kooktent met toebehoren is inmiddels geheel opgeruimd en ingepakt. Nu staat er buiten alleen nog één luie stoel, één tafel met daarop een kookplaatje en dat is het. Morgen ga ik het woestijnzand van de camper afwassen. Daar ben ik nu te moe voor. Dat gaat weer heel veel liters water kosten en heel veel schrobwerk. Maar dan is hij ook schoon. Voor vandaag hebben we genoeg gedaan, en ook genoeg geschreven. Ik heb het al eens meer verteld, maar voor iedere foto van ons blog geldt dat wanneer je er op klikt de foto uitvergroot wordt.

Het afbouwen is begonnen.

Het is zover, we zijn gestart met het opruimen en afbouwen. Iedere dag een beetje natuurlijk. Want mijn uithoudingsvermogen gaat zienderogen achteruit. Ik ben benieuwd wat ze daar straks in het ziekenhuis van zeggen, en of ze daar nog iets aan kunnen doen. Rieny heeft vandaag haar laatste wasdag gehad. Alles wat na vandaag nog vuil word, gaat thuis in de wasmachine. De losse satteliet-schotel is al opgeruimd, De windschermen zijn weg, het reservewiel is van de trailer gehaald en opgeborgen, (dit omdat de auto anders niet op de trailer past), De gasflessen zijn uit de keuken gehaald en opgeborgen, en zo nog heel wat dingetjes meer. Morgen maak ik er foto's van en zet ze op hun plaats in deze tekst. Kan dan meteen laten zien wat we morgen weer afgebroken en opgeruimd hebben. De foto hier rechts van ons kooktentje laat al duidelijk zien wat een troep er tevoorschijn komt als je begint met opruimen. Het bevalt ons prima om zo iedere dag een beetje te doen. Morgen begin ik met het afbreken van de waslijnen, daarna de keuken en de pannen opruimen. Verder zien we wel wat de dag ons brengt.

Verschil moet er zijn.

Waarom deze titel? Wel, de foto's spreken eigenlijk voor zich. Links zie je de welbekende Puk. Ook dit is voor diegene die dit niet weten een Hymer. De mensen die in deze "Puk" reizen zijn telkens 9 maanden van het jaar met dit caravannetje onderweg. Daarna gaan ze 3 maanden terug naar Engeland, waarna de reis van 9 maanden weer opnieuw begint. Ze doen dit al 10 jaar. Een klein bestelwagentje trekt dat Pukkie en verder hebben ze heel weinig bagage bij zich. Ze vertelde dat ze zich nooit verveelde. Ik vind het knap dat je zo kunt leven. Die andere foto rechts laat zien hoe het ook kan. En dit is nog niet eens de grootste. Deze eigenaren (man en vrouw) trekken hier 4 maanden per jaar mee rond, en voor de rest van het jaar staat hij op stal. De pond is zo weinig waard op het moment dat ze het zich niet kunnen veroorloven om met zo'n grote bak langer rond te trekken. Het is maar waar je voor kiest en waar je je geld instopt. Wat leren we hiervan? Luxe is erg duur, maar gezelligheid kost niets en is dus in feite onbetaalbaar. PS, Staar je niet blind op die echte blauwe Spaanse lucht. Deze foto's zijn vandaag genomen bij een temperatuur in de schaduw van 25 graden.

Hoezo recessie?

Als je de foto hierlangs goed bekijkt, dan zie je dat ook hier op de Spaanse campings de recessie heeft toegeslagen. Zo'n 4 maanden geleden was het nog zoeken naar een plaatsje, en nu sta je helemaal alleen. Als de baas hier rijk van moet worden, dan kan hij het wel schudden. De wintervakantie zit er op, de toeristen hebben nog geen vakantie, en de Spanjaarden hebben de vrije week van de Semana Santa achter de rug, dus die zie je voorlopig ook niet meer. Vandaag zijn we voor de laatste maal dit seizoen naar ons stamkroegje gegaan om nog een keer van hun geweldige koffie en tostada's te genieten. Ook Marrón heeft hier voorlopig zijn laatste bergwandeling gemaakt tussen de cactussen en de overvloedige kruiden die overal om je heen geuren. Vooral de wilde thijm en lavendel heeft de overhand. Jammer dat je zo'n geurtje niet mee kunt sturen. Op de rechterfoto zie je de tostada's, en links Rieny met Marrón tussen de cactussen. De weersvoorspelling voor vandaag zou héél veel regen zijn, maar die zal dan nog wel moeten komen. Op dit moment is het prachtig weer. Een klein beetje bewolkt, en een temperatuur (gemeten in de schaduw) van 27 graden. Nu moeten wij ook maar eens langzaam aan afbouwen gaan denken. Vandaag over 11 dagen vertrekken we hier om (als alles meezit) hier het volgend seizoen weer te kunnen terugkeren.

Nu zijn de Spanjaarden de baas

Als je nu op onze vertrouwde camping rondkijkt zie je niets meer dat aan de overwintering doet denken. Hier en daar een verdwaalde camper en of caravan, maar dan heb je ook alles gehad. Een van die hardnekkige hierblijvers zijn wij natuurlijk. Zo gauw er nieuwe (Spaanse) bewoners arriveren worden we eerst argwanend bekeken, dan zegt onze Marrón ze dat ze moeten oppassen want dat hij hier woont. Dat word meestal goed begrepen en betekent dat we geen directe buren hebben. Verder hebben die jongelui het best prettig naar hun zin. Het zijn beslist geen zuipers, maar allemaal gezelligheidsmensen. Ze komen ook met hele vriendengroepen tegelijkertijd, en na een korte kennismaking hoor je er eigenlijk al bij want er word je meteen een drankje aangeboden. Allemaal piepkleine tentjes bij zich die er in 5 minuten staan en dan kan het feest al beginnen. En dat allemaal omdat ze met Pasen (de week ervoor) allemaal vrij zijn vanwege de Semana Santa. Laat ze maar lol hebben, ook wij zijn vroeger zo geweest, en kunnen ons dat gelukkig nog goed herinneren. En dat terwijl onze ouders toen van niks wisten, maar dat komt later altijd , en meestal op een leuke manier, toch allemaal uit. En dan is het pas lachen.

Vandaag over de 30 graden.

Eindelijk is het zover dat we het binnen zonder onze airco niet meer uithouden. Binnen was het om 14.00 uur 24 graden, en buiten net iets over de 30 graden. De Airco doet z'n best om de temperatuur te doen dalen, maar heeft er toch moeite mee. In een half uur is het van 24 naar 21 graden gegaan, en dat voor zo'n oud beestje. Mag dus eigenlijk helmaal niet mopperen. Om nog wat meer verkoeling te krijgen ben ik lekker met de hand ons auto'tje gaan wassen. Lekker met water spelen. Toen ik daar mee klaar was kreeg Rieny het in haar hoofd om de binnenkant maar eens onderhanden te nemen, en dat met deze temperaturen. Maar ja, ze doet maar. Op de foto rechts zie je Rieny een halve hond in de kliko dumpen. Marrón is de slimste, die ligt in de schaduw met een lekker briesje over hem heen te pitten. Inmiddels is de camping bijna leeg. Er zijn nog twee Nederlandse Campers, 'N paar Engelsen, en een Duitser. Verder beginnen er langzaamaan Spanjaarden binnen te druppelen. Allemaal met hele kleine oude caravannetjes of bungalowtenten. Eentje heeft zelfs nog een travelsleeper bij zich. Die dingen zie je normaal op de campings bijna nooit meer. Maar zij zijn er tevreden en gelukkig mee. Op de foto linksonder zie je Chris and Andy (die nu op de plaats van Herman en Ank staan) die het vandaag beter bekeken hebben, gewoon met een boek in de schaduw en verder je gemak houden.