Oudejaarsdag

Vandaag was het oliebollenbakdag. We hebben oliebollen gebakken voor: Helmut en Marianne, Mike en Aurial, Jetty en Luc, Graham en Yvonne, Horst en Ingetraud, Knud en zijn vrouw, Ciska, Mona en Ray, Matthies en Eugenie, Jan en Minke, Peet en Juli, Keeth en Sheila en het hele personeel van de camping. Uiteindelijk hadden we ook nog een schaal voor onszelf over. In totaal hadden we 128 oliebollen gebakken. Vanavond gaan we zelf onze oliebollen nuttigen samen met Spaanse Cava. Voor wie niet weet wat Cava is, dat is Champagne, maar dat woord is beschermd en mag alleen in de Champagnestreek in Frankrijk gevoerd worden. Maar de Spaanse (Cava) is net zo lekker hoor, en die is nog eens te betalen.

Tussen Kerst en Nieuw in

Vandaag is het nog steeds geweldig weer. Zoals je ziet maakt Rieny daar dan ook dankbaar gebruik van om voor het Nieuwe Jaar alle was aan kant te hebben. Deze was heeft ze vanmorgen gewassen, en nu om 14.00 uur alweer aan het strijken en opbergen. Ja, het blijft een vlijtig meisje. Nu maar hopen dat dit weer nog een tijdje aanhoudt, want over een paar dagen moet ik heel veel oliebollen gaan bakken. En dat bakken doe ik het liefst buiten anders ruik je het volgend jaar in de camper nog steeds die oliebollenlucht.

Eerste Kerstdag in Palomares

Vandaag is het dan eindelijk Kerstmis. Al heb ik al vele berichten gekregen van mensen die denken dat we hier slecht weer hebben, die zien aan de foto's wel dat ze het helemaal mis hebben. Vanmorgen vroeg hadden we al onze eerste gasten. Ik was zoals gewoonlijk alweer te laat met de camera en de foto laat op dit moment lege glazen zien, maar ga er maar gerust vanuit dat ze vol geweest zijn alvorens ik een foto genomen had. Als zo meteen de volgende ronde gasten weg is kan ik rustig en op mijn gemak een Kerstdiner gaan maken. Straks vul ik deze pagina nog verder aan. En inderdaad, hoe verder de dag verstrijkt hoe gezelliger het wordt. Hier op de linkerfoto zie je ons met onze Duitse en Engelse vrienden alvast een toost uitbrengen op het goede leven hier. Het zal echt niet bij deze borrel blijven, daar ben ik van overtuigd.. Verder is deze dag heel gezellig verlopen. We hadden een heerlijk Kerstdiner klaargemaakt, en weer vergeten om er foto's van te maken, helaas. We zullen het volgend jaren opnieuw doen. Al met al was deze ene Kerstdag hier in Spanje ( want ze hebben er geen twee) erg goed verlopen en voor herhaling vatbaar.

Winter in Spanje / Holland

Beste Lezers. De feestdagen staan weer voor de deur en zoals gewoonlijk past het weer zich daar op aan. Op de linkerfoto zie je hoe het hier in Palomares Bajo is, incl. Kerstversiering. Nog helemaal ouderwets zonder allemaal blinkende en glitterende lampjes die meer aan Kermis dan aan Kerstmis doen denken. En op de rechterfoto hoe het er op dit moment in Holland uiziet. Dit is nou één van de redenen dat we hier zitten. In een heel gezellige ouderwetse gemoedelijke sfeer die je helemaal terugvoert naar vroeger tijden. Het lijkt een beetje weemoed wat ik hier schrijf, en dat is het eigenlijk ook. Waarom moet alles zo kolossaal en duur zijn? Gezelligheid is met geen goud te betalen. Al zijn tegenwoordig de meningen hierover verdeeld in de wereld. Kijk maar eens wat er nu in Kopenhagen gebeurt. Heel veel praten en niets doen. Maar dat is niet het ergste, nee al dat geld dat er daar doorheen gedraaid wordt. Daar kan men een Derde Wereld Land bijna een jaar voedsel voor geven.

Waar is de zon gebleven!!

Speciaal op verzoek van Herman die vindt dat ik te weinig (op dit moment) op mijn weblog schrijf. Afgelopen nacht en gisteravond heeft het hier gehoost en onwaarschijnlijk hard geonweerd. Op een gegeven moment kwam het hemelwater zo snel naar beneden dat zelfs de schotel er niet meer doorheen kon kijken. Als je dan in bed ligt met zo'n dun dakje boven je hoofd, dan komt er van slapen ook weinig terrecht. Maar gelukkig toen Rieny vanmorgen opstond was het net even droog en heeft ze Marrón even tussen de buien door kunnen uitlaten. Op dit moment dat ik dit schrijf (12.29 uur) is het zonnig, maar wie weet voor hoelang. Volgens het plaatselijke weerbericht duurt dit nog 2 dagen, en dan hebben we weer de zon terug. Op de bijgaande foto's het welbekende gezicht voor de kenners van onze camping hoe het er hier uitziet na een fikse regenbui. De foto's zijn genomen vanuit het raam in de camper. Nu maar hopen dat de juffrouw van het weerbericht het bij het goede eind heeft en gelijk gaat krijgen.

En nu is het avond 21.45 uur en het is droog, maar er staat wel een hele flinke wind. Nu maar hopen dat de wind en de regen vannacht ons niet samen gaan plagen. Ik heb liever regen dan wind. Onze camper met voortent is gegarandeerd hartstikke waterdicht, en ons schuurtje ook. Omdat we ons hele terreintje dit jaar bedekt hebben krijgen we daar ook geen plassen en modder. Dat is fijn, je komt binnen in de voortent, schopt je schoenen bij de deur uit en trekt een paar pantoffels aan. Alles blijft lekker schoon. Maar als het erg hard gaat waaien ben ik altijd bang dat de voortent het begeeft. Waarschijnlijk geheel onnodig, maar het is al een oud beestje. En als je dan dat dak hoort en ziet klapperen, dan vind je dat niet erg leuk. Ondanks de twee spanbanden.

Mojacar

Gisteren, vandaag en morgen zijn alle Spanjaarden (althans hier in Andalusia) vrij. Gisteren was het de dag van de grondwet, vandaag gaan ze voor de ene dag gewoon niet werken, en morgen is het De dag van "Maria Onbevlekte Ontvangenis" dus ook weer vrij. Je kunt het in ieder geval wel merken aan het grote aantal mensen dat voetje voor voetje over de boulevards slentert. Zo ook in Mojacar waar wij vandaag waren. Mojacar is een van die bijzondere Andalusische witte stadjes die op een bergtop zijn gebouwd met alleen maar hele smalle straatjes. De helft van het stadje was afgesloten vanwege een markt. We zijn er maar niet naar toe gegaan want het zag er zo geweldig druk uit, daar kan ik niet tegen. De bezichtiging van het stadje was verder zeer zeker de moeite waard. Het vervelende was dat je nergens, maar dan ook nergens je auto kwijt kon. Alles waar je mocht parkeren tot een eind buiten het stadje stond bomvol. Dan is er ook geen aardigheid meer aan. We hebben besloten om maar weer eens een keer terug te gaan als er geen festiviteiten of feestdagen zijn. Nu was het gewoon een gekkenhuis met zoveel mensen en auto's in al die eenrichting smalle straatjes. Je ziet dan ook bijna geen auto zonder krassen of deuken in zo'n stadje, en spiegels? die zijn of weggeklapt of er lang geleden afgereden. Dat interesseert ze ook al weinig. Maar we zijn er geweest en ik maak er nu even melding van.

Paëlla bij Ingetraud en Horst

Veel nieuws hebben we de laatste dagen niet te vertellen. Er wordt hier geen Sinterklaas gevierd en de dagen zijn allemaal even schitterend. Zoals vandaag ook weer. We waren uitgenodigd om bij kennissen Paëlla te komen eten. En die was me toch lekker. Bijna ongelooflijk wat er ook allemaal inzat. Verder gaan de dagen gewoon te snel aan ons voorbij. Plannen hebben we volop, maar het weer is gewoon te mooi om met de auto er vandoor te gaan. Ook al is er in de omgeving nog zoveel moois te bewonderen, we hebben het gewoon met z'n tweetjes erg goed hier. Ik kan het maar niet laten om van tijd tot tijd de opmerking te maken dat ik er alles voor over zou hebben om nooit meer naar dat kloteland dat Holland heet terug te moeten. Ik heb daar mijn buik helemaal vol van. Van iedere mug, zowel bij de burger, de gemeente als bij de overheid (politiek) wordt een olifant gemaakt. Helaas deelt Rieny mijn mening niet helemaal, omdat zij het op onze leeftijd onverantwoord vindt. Voor de rest is ze het helemaal met me eens.

Ontbijten in de bergen

Vandaag was het smorgens-vroeg al zo'n mooi weer dat we besloten om ergens in de bergen te gaan ontbijten. Dat hebben we ook gedaan. Een paar heerlijke tostadas besteld, koffie en cake die we trouwens gratis erbij kregen. Natuurlijk moest de hond mee, anders gaat het niet. Maar dat is in die bergdorpjes en kroegjes nergens een probleem. Ook de kleding niet zoals je aan de gastvrouw wel kunt zien, die schort kan nog best een paar dagen mee. Trouwens het weer was zo mooi en warm dat we lekker buiten op een terrasje konden blijven zitten. Hierbij zien jullie meteen de eerste foto van dit jaar waar ikzelf opsta. Rieny stond er op om eindelijk eens een foto van mij te maken. Niet omdat ik er zo geweldig uitzag zonder m'n tanden in, Maar jullie mogen haar fotografische kwaliteit hier zelf even beoordelen. Wij hebben heerlijk gegeten en zijn voldaan weer naar huis gegaan waarna Marrón zich onmiddellijk op het water stortte want ook hij had meegegeten van de tostadas die volop belegd waren met knoflook. Je kan als hond maar ergens van houden hé. Dit was vandaag zo'n leuke ochtend, dat gaan we gegarandeerd nog meerdere malen herhalen. Ook zijn ze op die afgelegen plaatsjes nog niet zo commercieel met hoge prijzen ingesteld. Als je hier naar de flora kijkt, dan zou je toch niet zeggen dat we midden in de winter zitten hé. Maar het is wel zo. Hier links zie je nog even hoe een echte vijgenboom er uit ziet. Jammer dat hij nu geen vruchten draagt, maar daar staat tegenover dat we nu geen buikpijn hebben. Voor diegene die onze camping kennen en hun vaste (tijdelijke) bewoners die nu niet hier zijn, wil ik even mededelen dat Brian Cain aan een hartstilstand is overleden. Heel erg verdrietig, we konden het met Brian en Shirley erg goed vinden. Maar zo gaan er van onze generatie steeds meer en steeds sneller van ons vandaan. Ik ben niet pessimistisch, maar het is gewoon zo. Misschien dat we overmorgen naar Carboneras gaan en als dat zo is, dan merken jullie als trouwe lezers dat vanzelf. We hopen dat het morgen ook weer zo'n mooi weer is als vandaag. Windstil, en een strak-blauwe hemel met temperaturen rond de 23 graden.