Zeer binnenkort jarig.

Inderdaad, zeer binnenkort zijn Carin en Leo respectievelijk de oudste Dochter en haar man van Rieny binnenkort jarig. Maar vandaag hebben ze het het gevierd. Dit kwam gewoon beter uit en het is weekend dan kunnen dus veel meer mensen op bezoek komen. Wij (Harrie en Rieny) waren er in al alle vroegte al evenals mijn broer Jan. Wij houden niet zo van die volle verjaardagen. Ieder zijn eigen smaak hé. Maar we hebben het toch ff gewoon gezellig gehad, en daar gaat het om. Volgens mij ziet Leo het ook allemaal niet meer zo zitten daar hij zijn ogen maar vast stijf dichthoudt. Carin geniet, dat kun je zo zien. En ze hebben weer een opvangpuppie in huis waar een nieuw gezin voor gezocht gaat worden. Linksonder zie je mij met Doortje (zo heet dat schatje) op schoot. Wat zou Marrón blij zijn met zo'n mormel in huis erbij, maar wij niet. Laat anderen maar voor hem gaan zorgen. Rechtsonder zit Jan in de zon te genieten en snapt niet dat wij bij een temperatuur van boven de 28 graden de koelte binnen onder de ventilator op gaan zoeken. Daar dan nog een lekker stukje gebak en een glaasje prik bij, en de dag kan voor ons alvast niet meer stuk. Vanmiddag zullen ook hun kinderen en kleinkinderen (de achterkleinkinderen van Rieny dus) wel komen opdagen. Als Carin en Leo maar een fijne dag hebben gehad, dan is iedereen tevreden. Toch?

Vandaag, Vaderdag, Grootvaderdag of Overgrootvaderdag?

Vandaag zijn we op bezoek bij Vincent en Mieke geweest. Niet omdat het toevallig Vaderdag is, daar kwamen we pas onderweg achter. Maar het kwam wel leuk uit. Sander groeit als kool. Als je zoals wij hem een tijdje niet hebt gezien, is het meteen al weer een ander kind. Héél vrolijk en actief. Niet eenkennig of zoiets, maar gewoon spontaan. De ouders zijn dan ook beretrots op hem. Sander is inmiddels bijna 11 maanden oud. Hij wordt opgevoed samen met P.S.V. Dit omdat beide ouders verwoede fans van deze club zijn. Zelfs zijn slabber heeft het logo van P.S.V.

Op bezoek bij Hans en Kitty

Het is nu twee dagen geleden dat we bij Hans en Kitty op bezoek zijn geweest. Wat een verandering heeft zich daar voorgedaan. Ik bedoel daarmee dat zij verhuisd zijn naar een soort (groot) sprookjeshuis en inmiddels de gelukkige ouders van twee jongetjes zijn geworden. Hun namen zijn: Lex en Luc. Het zijn twee schatjes. Luc sukkelt op dit moment een beetje met zijn gezondheid, maar vandaag kreeg ik al bericht van Kitty dat het een stuk beter ging. Dat is tenminste een goed bericht. Om terug te komen op hun huis, dat zit helemaal vol met "verborgen" kamers. Ik zou er na een rondleiding die we gehad hebben althans de weg niet meer in weten. En een tuin dat die twee daar hebben, ongelooflijk. Het is ze van harte gegund. Ook zij hebben een hoop voor hun kiezen gehad alvorens het zover was als wat ze nu bereikt hebben. Je voelt als je binnenkomt bij hun dat ze daar gelukkig zijn, en dat doet een mens goed.

Onze , voor, achter en tegenoverkant.

Onze voorkant van het huis moest volgens plan vol met hanggeraniums komen hangen. En zoals je ziet begint dat werkelijkheid te worden. Zie linksboven. Ons achtertuintje moest een plaatsje van rust worden om ons Bourgondische leven daar te kunnen leven met een lekker glaasje wijn erbij. Ook dat is gelukt zoals je rechtsboven ziet. Bij ons tegenover blijft het gewoon mooi. Wie wil er nou niet wonen in zo'n mooie omgeving recht tegenover je deur. De natuur mag hier nog natuur zijn en wordt zelfs beschermd om het zo te houden. En wij zijn er erg gelukkig mee. Onze verwachtingen wat de gemeente betreft hebben deze keer het onderspit gedolven. Wat de prijs voor al dat gerenoveer van het Tongelreepdal (zo heet dat bij ons tegenover) ons als belastingbetaler gaat kosten moeten we nog maar afwachten. Het rusultaat mag er in ieder geval zijn. En nu maar hopen dan men het voorlopig met rust laat. In de loop van ruim 30 jaar dat ik hier woon is er al zoveel gesleuteld aan het gebied tegenover onze deur, dat moet nu eindelijk maar eens ophouden. Onze droom is nog steeds om hier op dit plekje wat ons zo dierbaar geworden is héél oud te mogen worden. Dat hebben we natuurlijk niet zelf in de hand, maar zolang we hier maar niet weg hoeven zijn wij tevreden. En jullie kennen het gezegde toch ook wel hé, "een tevreden mens telt voor twee". En tevreden, dat zijn we. Dat hebben jullie als lezers al lang door. Pas een hele fijne overwintering achter de rug. Nu een paar geweldige fietsen waar we heel trots en blij mee zijn, en ook natuurlijk volop gebruik van maken. Wie had dat van mij ooit gedacht hé. En zo gaan wij ons gangetje. Niets moet, alles mag. We laten elkaar erg veel vrij, en toch zijn we ook weer veel samen met iets bezig. En dat er dan nog kinderen zijn die dwars liggen, dat is hun zorg en hun probleem en echt niet het onze. Het is jammer, maar niet wij, maar zij kiezen daar geheel vrijwillig voor. Wij laten er ons in ieder geval niet door beinvloeden. We leven maar een keer, en maken daar zoveel mogelijk gebruik van.

Bij Herman en Ank

Kunnen jullie je het nog herinneren? in Spanje begaf onze receiver het. Deze receiver had Herman ooit voor mij in Rotterdam gekocht. Het was de tweede keer dat dit ding kapot ging. En om dat ding te laten repareren moest hij terug naar de winkel in Rotterdam. En dat hebben we o.a. vandaag gedaan. Eerst werden we hartelijk ontvangen met zelfgemaakt appelgebak met slagroom, en daar kun je geen nee tegen zeggen. Natuurlijk met koffie en slagroom. Na een tijdje zijn Herman en ik naar de winkel gegaan (ik noem geen naam) waar de receiver gekocht was. Na heel wat gestechel (Brabants Woord) zijn we tot een overeenstemming gekomen dat na deze reparatie hij weer kapot mocht gaan, één telefoontje en Herman mag gratis een nieuwe ophalen en opsturen naar Spanje. Hier in Holland gebruiken we hem niet, daar hebben we een vaste opstelling. Toen we weer thuis (bij Herman) waren, heeft hij geprobeerd om software op mijn nieuwe PC te plaatsen, Maar toen bleek dat de DVD speler het niet meer deed. Dus Herman heeft wat dat betreft niets kunnen doen, ondanks alle inspanningen van hem. En ik maar weer balen. Gisteren 4 x terug naar de winkel omdat dat kreng niet normaal wou werken, en nu kan ik er morgen weer mee op pad. Leuk zullen ze het daar niet vinden, maar dan moeten ze maar goed spul leveren. Morgen hoor ik wat ze me nou weer op mijn mouw gaan spelden als excuus dat hij weer niet werkt.

Zomer in Waalre

Eindelijk is het dan zover, ZOMER IN HOLLAND. Hier hebben we toch lang opgewacht. Nu kunnen we aandacht aan onze planten in de tuin gaan geven. En dat doet vooral Rieny met heel veel plezier. Het ziet er op het moment met al die gekleurde potjes, bakjes en lampjes ook erg gezellig uit. En nu maar hopen dat de hanggeraniums aan de voorzijde (zie rechter foto) ook echt in hun volle pracht en volop gaan bloeien. Het leek ons leuk om een soort waterval van hanggeraniums voor je raam te creëren, en dat wordt dan nu afwachten of ons dat gaat lukken. We hebben in de kringloop hele leuke potten met onderschaal daarvoor gekocht die het uitstekend doen bij de rest van ons buiten interieur.