Bijna Zomer

Als je zo in ons achtertuintje rondkijkt, moet de zomer wel haast heel dichtbij zijn. Alle plantjes doen hun uiterste best om maar op te vallen. De zon laat alle kleuren heerlijk tot zijn recht komen. Ook aan de voorkant proberen de hanggeraniums weer als vorig jaar een heel groot gordijn van bloemen te creeëren. Jammer dat ikzelf er weinig echt van kan genieten. De luchtvochtigheid is op het moment veel te hoog en mijn lichaam verdraagt dat niet. Ondanks de vochtmedicatie zie ik er nu veel te dik en opgezwollen uit. We hebben de medicatie inmiddels al verdubbeld, maar dat zet nog geen zoden aan de dijk. Afwachten nog eventjes alvorens we hulp van buiten gaan inschakelen.

Regen vandaag? Nou hier niet hoor.

Vandaag zou het toch gaan regenen is het niet? Nou hier echt niet hoor. Rieny heeft vanmorgen gewoon heerlijk in de tuin met haar (ondertussen) onafscheidelijke e-reader zitten lezen totdat we weer naar het ziekenhuis moesten. Over dat ziekenhuis vertel ik voorlopig maar niets meer, ikzelf krijg er onderhand een sik van laat staan de lezer. Tegen de tijd dat er wat nieuws is, dan laat ik het echt wel weten. Voorlopig gaan we verder naar het speuren van e-books op internet. Dat is al bijna een dagtaak op zichzelf. Gelukkig zitten we in een clubje waar velen dezelfde hobby hebben en zo elkaar van nieuwe lectuur voorzien.

Geldrop vandaag 3 x

Vandaag naar het ziekenhuis geweest. Voor de zoveelste keer. Ditmaal bij de orthopeed. Deze heeft foto's laten maken van mijn heupen. Daar laat hij al jaren spuiten inzetten om de pijn te verzachten. Nu ineens hoeft dat niet meer, want nu zou de pijn (die ikzelf in mijn heupen (lies) voel)) plotseling vanuit de rug komen, en dat is zijn afdeling niet. Daar sta je dan met je goed fatsoen. Wat nu? Zullen we maar weer naar de huisarts gaan en vragen naar wie hij me kan doorverwijzen. ook zijn we vandaag bij een jongedame geweest die we in de wachtkamer van het ziekenhuis hadden leren kennen. Tijdens een spontaan ontstaan gesprek kwamen we er achter dat ook zij een e-reader had. Daar hebben we vandaag ongeveer 7000 boeken naar toe gebracht. Die was helemaal gelukkig. Na daar afscheid te hebben genomen kwamen we er achter dat precies achter haar een kleinzoon van Rieny woont namelijk Vincent. Daar zijn we toen toch ook maar even langs gegaan. Kon Rieny weer eens genieten van haar achterkleinkind Sander. Jullie merken het wel, het is alsmaar ziekenhuis en bezoeken afleggen.

Enkhuizen en Delfzijl

Gisteren zijn we naar Enkhuizen en Delfzijl geweest. In Enkhuizen zijn we zo'n 125 olielampjes op wezen halen. Die waren ons in Spanje tijdens de overwintering al beloofd. Alle lampjes zien er uit als nieuw. Ze waren afkomstig van de oudtante van een meisje dat mijn olielampen-site op het internet had gevonden. Zij had naar aanleiding daarvan mij gemaild of ik er interesse in had daar haar (oud)tante naar een verpleeghuis was gegaan. En mijn antwoord was natuurlijk ja. Na Enkhuizer koffie met Enkhuizer Appeltaart te hebben genuttigd zijn we doorgereden via de afsluitdijk naar Delfzijl. Daar woont een van de vele zusjes van Rieny. We wisten dat die eigenlijk midden in een verhuizing zaten en hebben daarom de tocht ondernomen met de camper. Lekker slapen in je eigen bedje, want je bent zo gewent aan dat ding, dat je je er gewoon in thuis voelt. Daar hebben we hun nieuwe appartement bekeken. Je komt het parkeerterrein op met je wagen en rijdt naar een grote gele deur. Je draait je raampje open en houd een plaatje met ingebouwde chip voor een paaltje en de deur gaat open. Je rijdt naar binnen en je staat met auto en al in een lift. Die brengt je naar je appartement toe. Foto's: linksboven de camper langs een grachtje in het Centrum van Enkhuizen. Rechtsboven, het uitzicht van Annie en Hein vanuit hun nieuwe appartement.

Verrassing

Vanmiddag gaat plotseling de bel en word er zomaar een geweldig mooi boeket bloemen afgeleverd. Het blijkt van een boekenfan te zijn die ik laatst een DVD met al mijn digitale boeken heb opgestuurd. (nog bedankt he luitjes) Dat was helemaal niet nodig geweest, maar ze konden het niet laten. Linksboven een foto van het boeket. Verder waren de laatste dagen en weken erg hectisch voor me. Uit een test bleek o.a. dat mijn geheugen erg aan het afnemen is. Nu krijg ik vitamine B12 injecties om te proberen het nog wat op te krikken. Verder heb ik eergisteren een biopsie in mijn onderlip gehad. Daarvan krijg ik pas over 2 weken de uitslag. Vandaag en morgen loop ik met een kastje om dat mijn hart in de gaten moet houden en registreren wat er allemaal gebeurt. Ikzelf moet het in een soort dagboekje ook bijhouden zodat de cardioloog het straks kan vergelijken. Bij de fysio hebben ze me zo hard onder handen genomen dat ik 2 dagen helemaal niet meer kon lopen. Het gaat nu weer een heel stuk beter. De rest van alle behandelingen en onderzoeken weet ik al niet meer, dat zou ik aan Rieny moeten vragen, maar dat is ook helemaal niet interessant. Het uiteindelijke doel is om er toch nog wat tijd bij te krijgen daar het de laatste tijd wel erg hard achteruit ging met me.

Ziekenhuis in en uit

Ik had het al voorspeld hé. Zodra we thuis zijn zijn is het huisarts, fysio, en de nodige specialisten in het ziekenhuis. De fysio is bezig om te proberen iets aan mijn tennisarm te doen die ik inmiddels anderhalf jaar heb. De huisarts heeft heel veel bloed en urinemonsters afgenomen. We hebben een bezoek aan de internist-oncoloog achter de rug, en vandaag hebben ze bij de dermatoloog een biopsie gemaakt van mijn lip. Daar zit nu dus een gaatje en een hechting in. Morgen krijgen we de eerste uitslagen van de huisarts. Overmorgen moet ik naar de cardioloog, en zo komen er nog heel veel specialisten om het hoekje kijken. We kunnen alleen maar afwachten wat er deze keer weer allemaal uitkomt.Bijgevoegd 2 foto's van het St. Anna Ziekenhuis in Geldrop. Voor ons het dichtstbijzijnde.

Bijna Familiedag in Waalre

Eventjes uitleggen. Ergens op dit blog staat het al eens beschreven, maar dat ga ik niet opzoeken. Eens per 2 maanden komen alle zusjes en broers met aanhang van Rieny ergens op toerbeurt bij elkaar. Iedereen is op zo'n dag welkom. Ook nichtjes kleinkinderen, en alles wat met Rieny's familie verband houdt. Vandaag hebben wij hier 2 zusjes voor enkele dagen op bezoek. Die drie PRATEN (als je het zo wilt noemen) alleen dialect. De een nog erger dan de ander omdat er een al heel lang in Duitsland woont. Mijn voordeel is nu natuurlijk dat wanneer iets me niet uitkomt ik het niet verstaan of begrepen heb. Ook al is dat niet zo. Vandaag 1 foto gemaakt, morgen voeg ik er wel meer bij. Ondertussen is het wel berengezellig. De volgende dag Zaterdag. In dit huis is van alles, zelfs als het nodig is voor iedereen een pc. Zie rechterfoto. Tiny achter de laptop. Vanavond hebben we (voor het eerst) vis gerookt. Het was een experiment dat meteen succesvol bleek te zijn. Ik had vier zalmforellen gekocht, en die waren in 30 minuten overheerlijk gaar. Ze waren geserveerd met zeekraal, worteltjes, peulen en dillesaus. Herman, laat je commentaar maar eens horen. We hebben speciaal voor de camping een rookoventje aangeschaft. Jammer is dat dat ding zo gauw zwart van binnen is, maar dat schijnt volgens kenners heel gewoon te zijn. Wat zullen we de komende overwintering daar veel gebruik van gaan maken. Het werkt wel zo eenvoudig, een kind kan de was doen.

Wisten jullie dit (nog) ?

Sinds vele jaren heb ik een accordeon in huis. Een erfstuk van een van mijn vroegere patiënten. Ik kan en kon geen noot lezen, maar heb in de loop der jaren me het instrument toch eigen gemaakt. De meeste melodiën die in mijn hoofd zitten kan ik redelijk spelen. Ik moet wel weer eerst in vorm komen. De laatste keer dat ik er op gespeeld had was meer dan een jaar geleden. Dus dan is het zoeken naar de bekende draad om die weer op te pakken. Gisteravond hadden we bezoek en die wilden graag dat ding eens horen. Als je dan na zo'n lang tijd daar mee overvallen wordt, is het toch weer even zoeken en wennen. Ik gebruik hem eigenlijk veel te weinig. Het is een echt gezelschaps instrument. Maar ja, ik heb zoveel hobby's bij te houden dat er soms eentje wel eens bij inschiet en zelden nog aan bod komt. Maar we gaan de draad weer oppakken en eens afwachten hoelang het duurt voor het weer helemaal vanzelf gaat. De foto's. Linksboven, Harrie tijdens de demonstratie. Rechtsboven, Samen even laten zien hoe gelukkig we nog zijn.

Op bezoek bij Arno en Monique

Vandaag zijn we bij Arno (mijn jongste zoon) en Monique (zijn vrouw) op bezoek geweest. Die twee zijn verzot op alles wat leeft. Chow Chow's hebben hun grote voorkeur. Laatst hebben ze vanwege een ziekte een van hun lievelingshonden moeten laten inslapen. Nu hebben ze er weer een bij. Ze hadden nog Teun, een zwarte Chow Chow, en nu is Guus erbij gekomen. En Guus is wit. Samen vormen ze een prachtig paar. Binnenkort komen Arno en Monique een middagje roken bij ons. Roken? ja roken. Maar geen tabak, maar lekkere verse vis en kippeboutjes. Dat is ook een manier van roken. Helaas heb ik geen foto van Teun. We verheugen ons nu al op die middag, want we zijn en blijven toch echte Bourgondiërs.

Wasmachientje

Op de camping had bijna op het laatst ons oude wasmachientje het begeven. Gezocht op internet en zoals je op de foto kunt zien, iets anders gevonden. Een paar héél aardige mensen in Boven-leeuwen hebben deze aan ons geschonken. Hij was toen we hem vandaag ophaalde grijs-blauw en grijs van buiten. Na een speciale wasbeurt met chloor en Cif heeft hij de kleuren gekregen zoals nu op de foto te zien is. Het ding doet het geweldig. De tocht van ons naar Boven-leeuwen kan ik iedereen eens aanraden. Wat is het daar in de gehele omgeving geweldig mooi en rustig. Vooral voor de fietsers aan te bevelen. We hebben het bedrijf van deze mensen mogen bezichtigen en dat was reuze interessant. Ik kreeg voor het gemak een scootmobiel aangeboden. Hun eigen personeel rijdt ook altijd op zo'n ding omdat dat het werk vergemakkelijkt. Op de terugweg zijn we langs bekende overwinteringsvrienden gegaan. Heel toevallig realiseerde we ons dat we door hun gemeente reden. Even een telefoontje of het uitkwam, en ja hoor, 1 kilometer verderop stond de koffie klaar. Nog bedankt lieve luiden. Onderweg zijn we nog 2 keer met een pontje de Maas overgestoken. Voor de mensen daar heel gewoon, maar voor ons een belevenis.

Onze agenda begint al aardig vol te lopen.

Zoals ik al voorspeld had, is de Spaanse rust helemaal voorbij. We hebben de eerste 14 dagen zeker geen een dag voor onszelf. We zijn begonnen (Maandag) met naar de huisarts te gaan. Daar hebben we de nodige verwijzingen en behandelingen toegewezen gekregen. Precies zoals we verwacht hadden. Dat betekend volgende week al de eerste afspraken met specialisten in het ziekenhuis en tussendoor alvast naar de fysiotherapeut. Vandaag (Woensdag) zijn we naar Aachen geweest. In Rieny's familie die nogal groot is, is het de gewoonte om eenmaal in de twee maanden met zoveel mogelijk familieleden bij elkaar te komen. Dat bij elkaar komen gaat per toerbeurt en vandaag was een zus van Rieny in Aachen aan de beurt. Wij zijn in de maand September aan de beurt. Dit is een hele leuke manier om de contacten niet te laten verwateren.

Weer Thuis (jammer)

Ja, jammer maar we zijn weer thuis. Althans ik vind het jammer, maar Rieny is blij om weer een tijdje in Holland te zijn. We hebben een hele goede en mooie reis naar huis gehad. Helemaal zonder problemen of pech gevalletjes. Nu begint het gewone dagelijkse saaie leven weer. Eerst de camper uitruimen, dat kost je al meer dan een dag. Rieny heeft een berg was. Dan een volle krat post doornemen en diverse energie maatschapijen op gaan bellen want ze vinden dat ik te weinig afneem en vertrouwen het weer niet. Dat terwijl we ze al eens eerder verteld hebben dat we in de winter nooit thuis zijn. Ben benieuwd hoelang ik morgen in de wachtrij gezet word. Foto's. Links ons autootje weer voor de deur, en rechts de camper op zijn vertrouwde plekje.