We zijn weer thuis

Zoals de titel al zegt, we zijn (helaas) weer thuis. Voor mij hoeft er aan Palomares geen einde te komen, maar Rieny denkt daar anders over. Zij gaat op een gegeven moment de kinderen en kleinkinderen missen. Ik heb daar geen last meer van want ze willen niks meer met me te maken hebben. Nou ze bekijken het maar. Ook ik moet helaas terug naar dit koude landje omdat verschillende ziekenhuizen en specialisten afspraken met me hebben. We hebben een hele goede terugreis gehad. Helemaal zonder problemen. we hebben er 4 dagen over gedaan en het werd met de dag kouder. Dus we wisten dat we de goede kant opreden. Op de foto's zie je de auto en camper weer op hun vaste plaats staan. Zo nu en dan gaan we er wel even mee tussenuit, maar de meeste tijd van de Hollandse zomer zal de camper daar blijven staan.

Nog een paar dagen.

Juist, nog een paar dagen en het zit er weer voor een half jaar op. Komende winter vertrekken we 2 weken eerder dan we gewend zijn en gaan dan ook 2 weken eerder naar huis. Deze overwintering heeft de meeste zonuren gehad van al onze overwinteringen. Het was een reuze gezellige tijd en hopen hem nog meermalen over te mogen doen. Vandaag is de voortent met inboedel afgebroken en opgeruimd. Morgen gaat de trailer achter de camper, de auto erop en dan nog de fietsen er op. Dan zijn we eigenlijk klaar. Maar we houden Vrijdag nog een hele rustdag om Zaterdag uitgerust op pad te gaan. Hoelang we er over gaan doen, dat weten we nog niet. We hebben nog steeds vrij en het eerste ziekenhuisbezoek is pas begin Mei.

Bezoekers van Isabellas club

Ik wou ff laten zien dat ze echt geweest zijn. Eerst waren Lettergek en Anne hier, en een week later Els en Laurens. Dit waren wel (voor ons) héél bijzondere dagen. Dat maak je niet ieder jaar mee dat je op een afstand van 2250 kilometer mensen die je alleen van een internet-club kent je hier komen opzoeken. Het was hartverwarmend dat dit allemaal gebeurde.