Dat is lang geleden hé. En dan die stomme kopregel hierboven, gewoon ff verder lezen en alles wordt duidelijk. Vorig jaar om deze tijd kreeg ik een inzinking. Ik had nergens geen zin meer in, en al helemaal niet om iets op mijn blog te zetten. Nu beginnen de mensen op te camping me allemaal een beetje op te stoken zo van "kom op Harrie, schrijf nog eens iets" en daar gaan we dan.
Nu weten jullie dus waarom ik toch maar weer begonnen ben. Al gaat het heel erg moeilijk, ik ga wel zien hoelang ik het weer volhoudt. De bedoeling is natuurlijk weer om het lang vol te houden, maar het is echt vreselijk moeilijk met mijn handicaps.
Nu dus maar afwachten tot het volgende bericht verschijnt. Van de camping heb ik in voorgaande jaren al zoveel geschreven, daar is niets nieuws over te vertellen of te fotograferen. Dus ik moet inspiratie buiten de camping op gaan doen. En dat is weer moeilijk omdat we geen auto meer bij ons hebben. Allemaal afwachten maar en veel groeten van Harrie.
Hierboven twee foto's van wat we vandaag ondernomen hebben. De Dames zijn sinaasappelen wezen plukken. Voor slechts € 3.00 had je een kratje vol met deze heerlijk rijpe vruchten. De supermarkten kunnen hier echt niet tegenop. En zoals je zien kunt was de vangst erg goed. Hiervan drinken we iedere morgen een vol glas sap. Misschien hebben we daarom geen griep gehad, want dat heeft hier nogal geheerst. 
Natuurlijk hebben we hier ook te maken met de 4 jaargetijden. Maar deze winter is wel zeer apart. Veel kou, veel wind en veel regen. Dat hebben we in al die jaren dat we hier komen nog nooit meegemaakt. Toch zijn de rozen in de parken niet weggeweest. En de amandelbomen zijn gewoon op tijd volop in bloei. Aangezien we tegenwoordig afhankelijk zijn van e-bike en scootmobiel is onze reikwijdte niet al te groot. Maar dat is geen groot probleem voor ons. We kunnen gewoon naar de dichtstbijzijnde stadjes in de buurt boodschappen gaan doen. Op de foto's zien jullie de eerste amandelbomen hier dicht bij de camping alweer in bloei staan. 
Dat is lang geleden hé. En dan die stomme kopregel hierboven, gewoon ff verder lezen en alles wordt duidelijk. Vorig jaar om deze tijd kreeg ik een inzinking. Ik had nergens geen zin meer in, en al helemaal niet om iets op mijn blog te zetten. Nu beginnen de mensen op te camping me allemaal een beetje op te stoken zo van "kom op Harrie, schrijf nog eens iets" en daar gaan we dan.
