Extra lang weekend in Annen

Tja, eindelijk is het er dan toch van gekomen.
5 Dagen in een van de mooiste dorpjes in Drenthe. En dan nog wel bij twee van de meest aardigste mensen die we ooit zijn tegen gekomen. Wat wil een mens nog meer dan een warme ontvangst, de hond mocht gewoon meekomen, niets was teveel, en ja, ik weet het al allemaal niet meer, het was gewoon geweldig. Connie en Bob hebben zich getoond als zijnde een geweldige gastvrouw en gastheer. Marrón was een beetje aan het etteren daar hij samen met een vreemde hond dat grote huis moest delen en dat ging niet altijd van een leien dakje, maar ze hebben het beiden overleefd. Wij hebben meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om een zusje van Rieny op te gaan zoeken die in Delfzijl woont. Dat was voor hun een waarlijke verassing. Maar toen we 's middags naar huis reden hebben we het ergste noodweer onderweg meegemaakt van ons leven. Van de ene op de andere seconde regende het zo hard, dat het leek alof we onder water reden. Plus de extra grote hagelstenen zo groot als duiven-eieren die op je dak kletterden maakten ons toch wel een beetje bang. Gelukkig ging iedereen stilstaan, maar in de auto was het een oorverdovend lawaai. Na die bui lag de hele weg vol met afgerukte takjes, takken en bezaaid met bladeren. De weg zag echt groen van de bomen. Hebben we dat ook weer eens meegemaakt. We hebben daarna weer een kwartier verder gereden en begint diezelfde noodbui weer opnieuw, en weer even hard als de vorige. En dan maar hopen dat er geen dikke takken op je auto terecht komen en dat er geen gek is die toch doorrijdt en achter op je vliegt. Maar dat is gelukkig allemaal niet gebeurd. Terug in Annen was het hele dorp onder gelopen. De riolen namen geen water op, maar spuwden water uit. Dat was wel grappig om te zien en de jeugd vond het geweldig. Zo hebben we van alles meegemaakt in een paar dagen. 's Maandags zijn we naar huis gegaan, komen thuis aan, en daar staan Ingetraud en Horst met hun Camper voor de deur. Ingetraud en Horst zijn ook overwinteraars die we al diverse malen op camping Cuevas Mar (waar wij ook ieder jaar zijn) zijn tegengekomen. Ingetraud en onze Marrón zijn een beetje verliefd op elkaar, althans zo gedragen die twee zich. Maar om verder te gaan en niet te ver af te dwalen, zij stonden er nog maar 5 minuten en we hadden niets afgesproken. Ze waren op de bonnefooi naar ons gekomen. Die blijven nu ook weer even, en daarna word het eindelijk tijd dat we de kinderen eens allemaal gaan bezoeken. Daar schrijf ik later wel over.

PS. Als je op een foto in deze weblog klikt wordt die uitvergroot.