En dan is er.........Regen.

Tja, dat gebeurt hier ook wel eens. Een geluk voor de boeren en de vele golfterreinen die normaal water slurpen. Afgelopen nacht ging het vreselijk tekeer. Vooral in een camper of caravan hoor je dat toch nog eens veel harder dan gewoon thuis. Op dit moment dat ik dit schrijf (13.49 uur) zien we de volgende zware buien alweer aankomen. Tussendoor zit iedereen gewoon lekker buiten totdat de eerste druppels weer gaan vallen. De temperatuur is namelijk uitstekend, 23 graden niet alleen in de schaduw, maar overal daar er geen echte schaduw is vandaag. Dus Marrón ligt gewoon gelukkig te zijn op zijn eigen vaste stekkie buiten bij de camper en wil voorlopig niet naar binnen. Wijzelf zitten lekker aan de borrel met een stukje Spaanse kaas. Maar de weersvoorspellingen zijn goed betrouwbaar hier en die vertellen ons "Morgenvroeg nog een enkele bui, en dan is de zon weer terug" Zo, en nu maar hopen dat ze weer gelijk hebben. En, ze hebben geen gelijk gehad. Het is nu inmiddels Maandag, warm, en het regent nog steeds. Dus nu maar afwachten tot dat de zon weer doorbreekt.

Wandelen in de omgeving

Gewoon even een wandelingetje in de omgeving samen met Marrón. Nu de Lente zo hard om zich heen grijpt is de natuur wel heel erg mooi aan het worden. Jammer dat je via een blog geen geur kan meesturen. Maar de lavendel en vele andere geuren overheersen nu in de lucht. Je moet geen allergie voor zoiets hebben, want dan ben je de klos. Maar het is gewoon een heerlijke ervaring om zo vrij in een mooie rijke natuur te mogen ronddolen. En natuurlijk ga je op het einde van zo'n wandeling op zoek naar een lekkere kop koffie. En die zijn er overal te vinden. Wat dat betreft komt Rieny hier ontzettend goed aan haar trekken, dat is toch al zo'n koffie-liefhebster, zo bestaat er geen tweede denk ik. Daar is ze echt aan verslaafd zoals ik vroeger aan tabak. Maar ik denk dat koffie niet zo slecht is als mijn tabak van vroeger. In ieder geval denk ik bij mijzelf, "laat ze maar lekker genieten", en dat doet ze dan ook met volle teugen.

Op Huizenjacht

Nee hoor, niet echt, al zou ik het soms wel willen, maar dan in een bergdorpje ver van het toerisme. Maar zolang Rieny dat niet ziet zitten blijft het een droom van mij. Het leek me leuk om voor de thuisblijvers eens te laten zien wat en hoe de architecten zich hier kunnen en mogen uitleven. Als je er van uitgaat dat de meeste foto's gewoon appartementen oftewel in het Nederlands Flats zijn, dan kan en mag hier toch veel meer. En, het geeft de gemeente toch een heel ander straatbeeld dan wat wij in Nederland voorgeschoteld krijgen. Het kan dus best anders, maar wij schijnen pattent op de kleur grijs te hebben, en ook op het model "blokkendoos". Daar denken ze hier héél anders over zoals je wel kunt zien. En nu vanwege de recessie zijn ze nog betaalbaar ook. Voor je huis in Holland heb je er hier twee, en nog wel nieuwe ook. Zelfs het groen dat aangelegd word in zo'n nieuwbouwwijk is zodanig dat het lijkt alsof de wijk al zo'n 15 jaar oud is. De palmbomen zijn allemaal al volwassen, het gras is stevig en al meteen begaanbaar, en ga zo nog maar een tijdje door. Aan alles is gedacht zoals ieder appartementenblok heeft zijn eigen (grote) zwembad, tennisbaan, Kinderspeeltuin en iedereen zijn eigen parkeerplaats altijd in de schaduw. Let maar niet op de lucht, dan word je weer jaloers. Maar zoals je aan de foto's ziet is het de moeite waard om eens goed om je heen te kijken. De meest mooie en fraaie constructies kom je tegen. Ook aan kleurschakeringen is er geen gebrek. En dan te weten dat dat zo bijna de hele kust doorgaat, en nergens komt hetzelfde huistype meer voor. Dat is voor ons Nederlanders haast ondenkbaar. Zelfs in de kleine urbanisations vind je de mooiste huisjes die je je kunt voorstellen. Wat zijn urbanisations? Dat zijn afgebakende terreinen waar je huis staat met meerdere andere natuurlijk, maar waar jij als bewoner alleen maar terrecht kunt. Een insluiper heeft geen kans om zo'n wijk binnen te glippen. Voor de zekerheid schrijf ik het nog maar eens, Als je op een foto klikt, dan word deze vanzelf schermgroot afgebeeld. Op zo'n klein plaatje zie je veel te weinig van de werkelijkheid.

Afscheid van onze vrienden.

Vandaag was het een van die dagen dat alles een beetje pijn doet (figuurlijk) Onze (bijna) beste bekende op deze camping die ook al 5 jaren onze vaste buren zijn waren vandaag voor het laatst (deze overwintering) hier. Herman en Ank staan bovenaan. Ik had gisteren met Rieny het idee geopperd om voor 6 mensen een grote pan Bami te maken, en dan onze buren uit te nodigen voor een gezellig maaltje samen. Dat viel bij iedereen in goede aarde. Vooral Marianne, die heel tenger is en normaal maar een klein bordje eet, die heeft twee volle borden weggwerkt tot groot genoegen van de kok natuurlijk. De dag begon met op de koffie gaan bij Mona en Ray. Ook Marrón was uitgenodigd. Dat gebeurd steeds meer daar Marrón zich steeds beter weet te gedragen op een ander. We werden getrakteerd op hele sterke koffie met koek en cake. Het was gewoon een gezellige dag vandaag. Ook het weer was ongelooflijk mooi vandaag. Ik denk dat het in de schaduw vandaag zo'n 21 graden was. En onze vochtigheidsmeter stond op 45. Dat is laag hé. Dat is dan ook precies waarvoor ik (Harrie) het hier zo goed kan uithouden. Wel altijd in de schaduw, maar die heerlijke droge temperatuur, daar knapt een mens met mijn ziektebeeld helemaal van op. En Rieny? die leest het ene na het andere boek uit, of gaat in de schaduw met de Nintendo zitten spelen. Daar wordt ze ook met de dag handiger in. Op internet staan zoveel spelen om te downloaden, dat ze voorlopig nog jaren vooruit kan. Jammer dat we alweer aan het aftellen zijn gegaan. Nog maar 6 weken, en dan moeten we alweer thuis zijn. Maar ja, aan alles komt een einde. Gelukkig hebben we die 6 weken nog voor de boeg, maar de tijd hier die vliegt voorbij. Je bent oud voordat je het in de gaten hebt. Maar, we zijn niet de laatste die hier vertrekken straks. We hoorden van mensen die pas eind Juni naar huis gaan. Dan is het ook thuis echt zomerweer zoals nu hier. Inmiddels zijn ook de eerste werkopdrachten voor Rieny alweer binnen. Dat is altijd het eerste teken dat Holland aan ons begint te trekken. Maar ze zullen toch nog eventjes moeten wachten. Ikzelf moet op 4 Mei in het ziekenhuis zijn bij de orthopeet. Er wordt dan beslist of ik een nieuwe heup ga krijgen. Ook dat word weer spannend. Ik hoop dat het door gaat en graag een beetje snel zodat ik weer helemaal gerevalideerd ben als we weer naar hier terug gaan. Geïnteresseerden kunnen me de volgende dag bellen over wat er besloten is. Zo, nu stop ik met schrijven. 3 Dagen achter elkaar is wel meer dan genoeg. Binnenkort komt er weer een nieuw artikel van hier. Tot dan. En mocht je tussendoor even langs willen komen, pas dan op voor de hond.

Het meest decadente plaatsje uit de omgeving.

Dessert Spring: Vandaag op Zondag gratis sinaasappels wezen plukken in boomgaarden die niet meer gebruikt worden. We waren toch op weg naar Dessert Spring, een stadje dat alleen maar door rijke Engelsen wordt bewoond. Het hele stadje bestaat uit zeer luze huizen met rondom en tussen de huizen door allemaal één groot golfveld. Maar ook hier heeft de recessie toegeslagen. Dat zie je als je het plaatsje vergelijkt met vorig jaar. Er zijn zoveel huizen met het bordje "Se Vende" (te koop) er op. Dat was vorig jaar nog niet. Maar de planten hebben aan schoonheid en diversiteit nog niets ingeboed. Ik raad nog steeds iedereen die hier voor het eerst komt aan om daar eens een kijkje te gaan nemen. Je komt ogen tekort door al dat (aangelegde) natuurschoon. Dit jaar heb ik meer gelet op de tuinen dan op de luxe huizen. Daarom meer foto's van planten dan van huizen. Er zijn ook diverse restaurants te vinden en ook zelfs een hotel en een eigen supermarkt. Maar ik zou toch niet willen ruilen met ons eigen huisje in Nederland. Als je daar al die Engelsen ziet sjouwen of rondrijden in zo'n golfwagentje, en ze gunnen je geen blik waardig. En dat alleen maar omdat ze meer geld te verteren hebben dan anderen, die dat waarschijnlijk nog niet eens aan zichzelf hebben te danken gehad. Nee hoor, laat mij maar een gewone man blijven. Dat bevalt me het best.

Marrón drinkt bier

Vandaag hebben we iets heel leuks meegemaakt. Jammer dat we er geen foto's van hebben. Ik had zoals meestal mijn camera weer eens vergeten. We zaten ergens in de bergen op een gezellig terrasje en hadden daar twee tostades en twee koffie besteld. Zoals altijd gaat Marrón met ons mee. Nadat we gegeten hadden bestelde Rieny nog een koffie en ik een tapbiertje. Toen de barjuffrouw het pilsje voor me neerzette klom Marrón op mijn schoot en begon spontaan uit mijn glas bier te drinken. Dit tot groot vermaak van ons en van anderen die toevallig ook op datzelfde terras zaten. Wat bleek? Hij had gewoon dorst en kon dat maar op een manier duidelijk maken door namelijk maar vast aan mijn pilsje te beginnen. Tranen met tuiten hebben we gelachen. Dat betekent meteen dat we nu zover zijn dat we ons weer gewoon kunnen ontspannen. Dit gewoon ff tussendoor. Nu gaan we eens testen welke drankjes onze Marrón nog meer lekker vind. Ik hoop een volgende keer wel mijn camera bij me te hebben. In ieder geval gaan we terug naar dat barretje om daar alsnog opnames van de omgeving te maken en die dan hier toe te voegen. En inmiddels zijn we teruggeweest en ziet u rechts de bar waar het allemaal over ging.

De Mimosa bloeit

Ieder jaar is het weer een geweldig gezicht als je hier de mimosa ziet bloeien. Je blijft foto's maken want je krijgt er geen genoeg van. De laatste dagen lijkt het hier wel of we in de tropen zijn. Iedere dag geweldig mooi en warm weer. Vandaag was het in de schaduw 23 garden en in de zon 29 graden. Daar zijn we nu voor hier. Alle bewoners genieten dan ook met volle teugen van dit fantastische weer. Zo, even wat plaatjes erbij zetten van die geweldige mimosa bomen hier op de camping. Natuurlijk heb ik nog veel meer plaatjes geschoten, maar daar is op deze weblog geen plaats meer voor. Maar hebben jullie gelet op die prachtige blauwe lucht op de achtergrond? worden jullie nu een beetje jaloers? Op Zondag 1 Maart schreef ik dat ik me niet lekker in mijn vel voelde zitten, en had daar een goede reden voor. Daar is al door diverse mensen op gereageerd en vragen gesteld. Ook door mensen die mijn blog niet lezen maar er op een andere manier achter zijn gekomen bijvoorbeeld in de Margriet, Viva en meer van dat bladen waar ik een artikel in heb geplaatst. Zonder namen te noemen heb ik daar mijn probleem voorgelegd. Daar heb ik diverse reacties op gehad. De meeste mensen zijn uit eigen ervaring het helemaal met me eens. Ik vind gewoon dat ik recht heb om mijn eigen leven te leiden en me niet hoef te laten commanderen of bevelen door wie dan ook. Zelfs de Koningin heeft mij niets te commanderen. Dat is ook de mening van velen anderen die iets dergelijks hebben meegemaakt. Dat kun je op diverse forums op Internet lezen waar "lotgenoten" hetzelfde hebben meegemaakt. Er bestaat gewoon geen enkel excuses voor een dergelijk behandeling. Nu kan ik me weer een beetje meer ontspannen, en dat is een van de redenen waarvoor ik eigenlijk hier ben. De voor mij zo belangrijke lucht, en eventjes weg uit alle sores. Voor wie dat niet begrijpt is dat vervelend, maar "We Love it To live Like It Now Is".

Eventjes er tussenuit

Vandaag is het een gekke dag. Gaat het regenen? of zet de storm van gisteren weer door? we weten het niet en zijn daarom maar een eindje gaan toeren richting Carboneras. Daar hebben we onderweg een leuk restaurantje gevonden met overdekt terras. Net wat we nodig hadden voor het geval dat het zou gaan regenen. Ook in Spanje mogen honden nergens meer binnen. Rieny heeft er zitten genieten van echte café con leche met een tostada con tomates en een tostada con ajo y almendras. Jullie mogen thuis uitzoeken wat dat allemaal betekent. Je ziet op de foto hoe het eruit ziet en ook hoe het smaakt. Zelfs Marrón was er verrukt van. Gisteren was het hier op de camping weer eens ouderwets storm en hebben de nodige bomen het begeven. Ook bomen die er nog prima uitzagen. Wij zijn er weer eens voor de zoveelste keer goed afgekomen en hebben geen schade opgelopen. Dat kan niet iedereen zeggen. Takken die langs caravans schuurde, windschermen die als lucifershoutjes knakten etc. etc. Dom, dom. Wie laat met zo'n storm zijn windscherm overeind staan? Dan vraag je toch om problemen. Vervolgens hebben we vanaf a.s. Dinsdag géén TV ontvangst meer. Canal-Digital gaat een andere Smartkaart in gebruiknemen en hebben de mijne alvast naar mijn huis in Nederland gestuurd. Gisteren kreeg ik een mail van ze dat ik voor Dinsdag a.s. de nieuwe kaart in mijn receiver moet stoppen omdat vanaf die dag de huidige (die we hier op de camping gebruiken) niet meer zal werken. Ik heb om uitstel gevraagd, maar daar wordt niet op gereageerd. Dat betekent vooral voor Rieny pech, die houd enorm van 'savonds TV kijken. Het kaartje op laten sturen is ook geen optie. Door ervaring rijker geworden weten we dat de Spaanse posterijen niet te vertrouwen zijn, en zal dat kaartje waarschijnlijk nooit aankomen. Morgen gaan we weer eens ouderwets paëlla maken. Hier op bijgaande foto het resultaat, dan hoef ik morgen niets te schrijven. De foto is dus morgen gemaakt door het artikel van nu opnieuw op te roepen en wat bij te vullen. Zo hoef ik geen vollededig nieuw artikel te schrijven. En héérlijk dat hij was, niet te overtreffen al zeg ik het zelf.

Jan is weer naar huis.

Na een volle maand hier te zijn geweest is Jan weer naar huis gegaan. Het zou vandaag erg hard en veel regenen, maar zoals altijd hadden de weerstations het weer helemaal mis. We hebben zowel op de camping als onderweg (en terug) naar Allicante geen druppel gezien of gevoeld. Jan vond het jammer dat hij maar één koffer mocht meenemen naar Holland. Hij heeft hier zoveel dingen gezien die hij graag mee had willen nemen, maar hij had helaas geen plaats in zijn koffer. Ook wij hebben de camper eigenlijk te vol zitten, dus daar kan ook niets meer bij. Sjuul is hier de schuldige van. Zijn bestelling is in formaat gewoon een beetje bovenmaats geworden.

Nog 2 maanden

Het is al weer Maart. Morgen breng ik Jan weer naar Allicante waar hij het vliegtuig naar huis kan nemen. Het was met Jan een aangename tijd om samen hier te vertoeven. Nu gaan we nog een tijdje met de vandaag aangekomenene om. Het zijn allemaal mensen die we al van eerdere overwinteringen kennen, maar zij trekken van camping naar camping, en wij blijven gewoon staan waar we staan. Dat bevalt ons uitstekend. Je neemt afscheid (meestal met een borrel) en de volgende dag begroet je weer anderen, en natuurlijk ook weer met een borrel. Het is maar goed dat dat verhuizen zich meestal alleen in het weekend afspeelt, anders gaan jullie nog denken dat het hier alleen maar feest is. Op dit moment voel ik (Harrie) me niet lekker in mijn vel zitten en Rieny doet alle moeite me daar overheen te helpen. Ik hoop spoedig weer helemaal de oude te zijn. Het is hier nu echt voorjaar. Heerlijk warm iedere dag, de mimosa begint te bloeien, en de door de Nederlanders geplante bollen op deze camping beginnen allemaal mooi op te komen. Voor de Engelsen hier begint het er ook beter uit te zien. Toen ze hier een paar maanden geleden aankwamen was hun trotse pond gelijk aan de waarde van één Euro. Nu is dat pond al met tien procent gestegen. Dat maakt hun weer echt blij. Morgen zal ik foto's plaatsen van de terugreis van Jan. Tot dan.