Afscheid van onze vrienden.

Vandaag was het een van die dagen dat alles een beetje pijn doet (figuurlijk) Onze (bijna) beste bekende op deze camping die ook al 5 jaren onze vaste buren zijn waren vandaag voor het laatst (deze overwintering) hier. Herman en Ank staan bovenaan. Ik had gisteren met Rieny het idee geopperd om voor 6 mensen een grote pan Bami te maken, en dan onze buren uit te nodigen voor een gezellig maaltje samen. Dat viel bij iedereen in goede aarde. Vooral Marianne, die heel tenger is en normaal maar een klein bordje eet, die heeft twee volle borden weggwerkt tot groot genoegen van de kok natuurlijk. De dag begon met op de koffie gaan bij Mona en Ray. Ook Marrón was uitgenodigd. Dat gebeurd steeds meer daar Marrón zich steeds beter weet te gedragen op een ander. We werden getrakteerd op hele sterke koffie met koek en cake. Het was gewoon een gezellige dag vandaag. Ook het weer was ongelooflijk mooi vandaag. Ik denk dat het in de schaduw vandaag zo'n 21 graden was. En onze vochtigheidsmeter stond op 45. Dat is laag hé. Dat is dan ook precies waarvoor ik (Harrie) het hier zo goed kan uithouden. Wel altijd in de schaduw, maar die heerlijke droge temperatuur, daar knapt een mens met mijn ziektebeeld helemaal van op. En Rieny? die leest het ene na het andere boek uit, of gaat in de schaduw met de Nintendo zitten spelen. Daar wordt ze ook met de dag handiger in. Op internet staan zoveel spelen om te downloaden, dat ze voorlopig nog jaren vooruit kan. Jammer dat we alweer aan het aftellen zijn gegaan. Nog maar 6 weken, en dan moeten we alweer thuis zijn. Maar ja, aan alles komt een einde. Gelukkig hebben we die 6 weken nog voor de boeg, maar de tijd hier die vliegt voorbij. Je bent oud voordat je het in de gaten hebt. Maar, we zijn niet de laatste die hier vertrekken straks. We hoorden van mensen die pas eind Juni naar huis gaan. Dan is het ook thuis echt zomerweer zoals nu hier. Inmiddels zijn ook de eerste werkopdrachten voor Rieny alweer binnen. Dat is altijd het eerste teken dat Holland aan ons begint te trekken. Maar ze zullen toch nog eventjes moeten wachten. Ikzelf moet op 4 Mei in het ziekenhuis zijn bij de orthopeet. Er wordt dan beslist of ik een nieuwe heup ga krijgen. Ook dat word weer spannend. Ik hoop dat het door gaat en graag een beetje snel zodat ik weer helemaal gerevalideerd ben als we weer naar hier terug gaan. Geïnteresseerden kunnen me de volgende dag bellen over wat er besloten is. Zo, nu stop ik met schrijven. 3 Dagen achter elkaar is wel meer dan genoeg. Binnenkort komt er weer een nieuw artikel van hier. Tot dan. En mocht je tussendoor even langs willen komen, pas dan op voor de hond.