Onze logeerkamer.

Eindelijk begint het langzaam maar zeker door te druppelen bij onze vrienden, kennissen en familieleden dat we een complete logeerkamer hebben met alles er op en er aan. Een heerlijk tweepersoons hoog bed, fijne dikke matrassen, Flatbatscreen TV, Echte Airco, Schemerlampen, boeken, muziekinstallatie, DVD speler en nog veel meer. Alles is op de kamer aanwezig. Alles is lekker lui vanuit je bed met een afstandsbediening te regelen. En nu het doorgedrongen is word er ook steeds meer gebruik van gemaakt. Gezellig voor ons en onze gasten. Thea en Petra hadden de eer om als eerste hier gebruik van te maken. maar vinden dat ze te kort zijn geweest en komen het gauw nog eens overdoen. Toen was ook de kamer nog niet helemaal compleet, nu wel. Nu hebben we Leny uit Aachen op bezoek voor een paar dagen. Die maakt altijd als zij bij ons op bezoek komt van de gelegenheid gebruik om onze haren weer in orde te maken. Zij is tenslotte nog steeds kapster. Binnenkort komen Bob en Connie waar we ons ook al weer op verheugen. Inmiddels hebben Hein en Annie uit Delfzijl zich ook al aangemeld , en die komen 10 juli voor een paar dagen over. 2 Dagen daarna komen Ada en Joop uit Amsterdam voor enkele dagen. Dus dat wordt een drukke tijd, maar wel gezellig. Tussendoor gaat Rieny nog steeds gewoon werken wat haar nog steeds goed bevalt. Ze heeft een nul uren contract. Dat wil zeggen dat ze werkt wanneer ze zelf zin heeft. Als er bezoek komt en ze word gevraagd om te werken kan ze dat gewoon weigeren. Eenmaal toegezegd werk kun je niet meer cancelen, maar dat is logisch hé. Dan zouden ze op de Landrijt de hele boel om moeten gooien en daar werk je niet aan mee. Beloofd is beloofd. Het is wel het laatste seizoen dat Rieny werkt. Hierna is ze echt helemaal vrij. Dus nu maar wachten op de volgende logees. Wij vinden het reuze gezellig om zo nu en dan echte vrienden, Lieve familie of kennissen op bezoek te hebben en dan meteen voor enkele dagen. Nee, het is voornamelijk de Familie van Rieny die ons met regelmaat bezoekt en wij hun. En niet te vergeten onze (Harrie's en Rieny's) gezamelijke vrienden. Dit zijn allemaal mensen van onze generatie waar gelukkig niets op een gouden schaaltje afgewogen dient te worden als je iets verteld of vraagt. Je kunt daar gewoon je eigen zijn. Ondanks dat daar ook iedereen het druk heeft (echt iets van deze tijd) hebben ze toch allemaal tijd voor elkaar en leven beslist niet naast elkaar heen. Ik (Harrie) prijs me gelukkig dat ik van die familie deel mag uitmaken. Nu lach ik om al dat bekrompen, stiekeme, vol met tegenstrijdige geleuter van mijn directe familie. Zouden hun het net zo gezellig hebben als wij? We betwijfelen het.

Een dagje Rotterdam

Vandaag zijn we een dagje naar Herman en Ank in Rotterdam geweest. Zij hadden omdat zij overhaast snel naar huis moesten nog het een en ander vergeten in te kopen om mee te nemen vanuit Spanje. Dat hebben wij voor ze gedaan. Die dingetjes zijn we vandaag naar hen toe gaan brengen. Tevens moest mijn (nieuwe) receiver die Herman voor mij uit Rotterdam had meegebracht opnieuw ingeregeld worden. Dat is en was de reden van deze dag. Rieny heeft weinig van Rotterdam gezien, en ik een beetje omdat ik met Herman dwars door Rotterdam naar een speciaalzaak voor satelliet apparatuur ben gereden en via een compleet andere weg terug. Onderweg was Herman een uitstekende Reisgids die niets oversloeg om over te vertellen. De foto linksboven is de flat waar Herman en Ank wonen. De andere foto's zijn vanaf hun balkon gemaakt. Alleen de foto van het "Zwaantje" heb ik van internet gepikt omdat ik graag eens over die brug had willen rijden, maar hem niet gevonden kon krijgen. Al met al hebben we een leuke, gezellige, mooie, interesante, lekkere, hartelijke dag gehad. Dit is zeker voor herhaling vatbaar, zeker omdat onze Marrón ook welkom was. Die rare hond kan gewoon niet lang alleen zijn zijn en dan is een gastvrij gezin die van dieren houden erg welkom. Hier rechts nog een foto van het huis van Pim Fortuyn waar ik ook nog eens een fan van ben geweest. Het huis heeft een hele mooie naam namelijk "Palazzo di Piëtro" Dit geeft wel aan dat Pim gek was op Italië. Ik vond het erg leuk dat Herman me dit huis even had laten zien. Ikzelf zou het in Rotterdam nooit gevonden hebben.

Een ruime terugblik op onze thuisreis

Met dit verhaaltje dat meer uit foto's dan uit tekst bestaat, sluiten we de overwintering 2008 / 2009 af. Nadat we Allicante verlaten hadden zijn we via de tolwegen naar huis gegaan. Welke bekende plaatsen kom je dan zoal tegen? Wel als eerste (bekende) plaats kom je langs Benidorm. Deze stad word ook wel het New York van Spanje genoemd. De foto spreekt voor zich. Na Benidorm komt een voor ons bekend stadje langs de kust tevoorschijn en wel Peñíscola. Dit Stadje heeft op een aangehecht schiereilandje een burcht staan waar vroeger eens de film El Cid is opgenomen. En dan natuurlijk Salou. Een door en door toeristenstadje waar je letterlijk over de koppen kunt lopen. Je kunt maar ergens zin in hebben. Ja, je bent in Spanje , maar voor de rest is Salou gelijk aan een mierenhoop. Zie de bijgaande foto maar eens, en toen was het nog niet eens hoogseizoen. Daarna gaat de reis verder richting Barcelona. Daar is zoveel over te vertellen, daar begin ik maar niet aan. Wel zet ik hier een foto van het beroemste bouwwerk uit de stad neer namelijk La Sagrada Familia. Een nog steeds niet afgebouwde Kathedraal van de wereldberoemde architect Gaudi. Deze Kathedraal trekt ieder jaar duizenden en duizenden bezoekers, en van de inkomsten van de entré hoopt men het monument eens af te bouwen. En verder gaat de reis. Op naar Perpignan. Dit is eigenlijk een grensplaatsje tussen Frankrijk en Spanje . Niets aparts, maar de gedachte als je Perpignan binnenrijdt dat je bijna in Spanje zit en die lange rit door het grote Frankrijk er bijna op zit, geeft wel wat. Dan gaat de weg verder richting Lyon. Lyon is een mooie stad gelegen op de plaats waar de rivieren de Rhône en de Saône samenvloeien. Heel veel bruggen en veel tunnels in de stad. Er is geen weg rondom de stad, dus je moet dwars door de stad. Altijd kom je wel ergens een file tegen, maar die zijn vrij snel opgelost. Als je tijd genoeg hebt en je niet stoort aan de files in de stad, dan is het een geweldige stad om door te rijden en zo nu en dan als de mogelijkheid zich voordoet een kiekje te maken. Ongeacht van welke kant je de stad inrijdt, het is en blijft een imponeerend gezicht. En verder gaat het weer. We slaan natuurlijk in dit bericht heel veel plaatsen over, anders kon ik wel een weblog starten alleen over de reis. Nu gaan we naar Metz. Deze stad ligt vlak voor de stad Luxemburg. We rijden graag over deze weg omdat hij rustig is, geen heuvels meer, en zo gauw je Luxemburg binnenkomt kun je overal ieder merk brandstof zeer "voordelig" tanken. Luxemburg is ook het land met de voor mij vele herinneringen. Al heel veel jaren geleden ging ik daar met de kinderen kamperen. We hadden toen onze eigen plekjes waar we altijd graag kwamen. Hier nog gauw even een plaatje van de stad Luxemburg met op de achtergrond de grootste brug van Luxemburg. Nu zijn we bijna thuis. Eerst nog even naar Liège (Luik). Voor mij de vuilste stad van België. Het lijkt er op of dat er in heel de stad geen reinigingsdienst bestaat. En dan al die vele slecht onderhouden wegen, die laten wel heel duidelijk merken dat de stad op zwart zaad zit. Na Luik op weg naar Maastricht. Dat is maar een kwartiertje rijden. Maastricht heeft een beetje ons hart gestolen. We gaan er graag naar toe om eens op het Vrijthof een lekker trappistje te nemen en mensen kijken. Maastricht is ondanks de vele problemen van de stad zelf een gezellige stad. Niet zoals Eindhoven waar ze ieder gebouw dat er een beetje oud begon uit te zien zo gauw mogelijk met de grond gelijk gemaakt hebben. Daarom heeft Eindhoven ook totaal geen uitstraling en of sfeer in zich. En na Eindhoven gaan we weer de natuur in waar ons dorpje ligt, "Waalre" want daar wonen we. Een dorpje in de kempen tussen Eindhoven en Valkenswaard. Zo zijn we weer thuis. Op naar de overwintering 2009 / 2010. Maar eerst nog een paar keer naar de Orthopeed, Internist en de Cardioloog. De ziektekostenverzekering zal ook wel blij zijn dat ik er weer ben. Dan kunnen ze de beurs ook weer eens opentrekken, en niet voor te halen, maar voor te betalen.

Onze terugreis

Waar we normaal 2,5 dag over doen hebben we nu in 4 dagen gedaan. We verlieten vol goede moed de camping en alvorens de grote weg op te gaan zijn we vlak bij de camping eerst nog even gaan tanken. En toen op weg. Prachtig schitterend zomerweer. Toen we net voorbij Allicante het tolpoortje uitreden stopte de moter ermee. Na een herstart wou hij alleen nog maar stationair draaien. Op zijn stationairstand toch buiten het tolpoortje alles aan de kant gekregen. Moterkap eraf, en maar kijken, maar een leek op motoren gebied zoals ik ziet niets bijzonders. Toen maar de ANWB gebeld. De zaak uitgelegd en verteld dat we met woonmobiel en trailer aan het trekken waren. Ze zouden een sleepwagen sturen en de firma op de hoogte brengen van onze gebreken. Op de rechterfoto ziet u onze combinatie staan net buiten het tolpoortje aan de kant van de weg. Na een kwartier was de sleepwagen er al. De chauffeur heeft ook even onder de moterkap gekeken, maar zag ook niets bijzonders. Hup, Camper met Rieny en Marrón boven op de sleepwagen, en de trailer er achteraan gekoppeld. Zo werden we weer teruggebracht naar Allicante. Bij het sleepbedrijf werd de trailer afgekoppeld en verder ging het. Dwars door Allicante naar een bedrijf gespecialiseerd in dieselmotoren. Daar aangekomen moesten we eerst 2 uur wachten tot de siësta voorbij was. Om klokslag 4 uur zou ik geholpen worden was mij gezegd. En ja hoor om 4 uur kwam er een oudere man naar buiten en die wou ook onder de moterkap kijken, maar vond niets verdachts. Moter een paar keer gestart, maar niets hielp. Op een gegeven moment waren ze met z'n drieën aan het kijken en kletsen. Toen moest de auto maar naar binnen in een bomvolle garage. En dat lukte nog ook. Na een kwartier te hebben gesleuteld wist men bijna zeker dat ik in Palomares Benzine had getankt en geen Diesel. En dat terwijl ik al 237 kilometer gereden had. Maar dat bleven ze zeggen en ruiken. Dus, alle brandstof via de brandstofpomp eruit gepompt, Diesel bijgevuld, gestart, en na even geprutteld te hebben was alles weer in orde. Zo zie je wat er kan gebeuren als je je gedachten constant ergens anders hebt zitten. Maar we zijn niet boos geworden, we hadden tijd genoeg, en de overbuurman had al aangeboden dat als het langer zou gaan duren we van hem stroom zouden krijgen voor de camper. Dat was heel sympathiek van die man. We zijn die dag toch nog vertrokken en hebben even buiten Alicante op de eerste de beste Air overnacht. Daarna hebben we (gelukkig) geen panne meer gehad. Ik (wij) hopen dat dat gespook in mijn kop er volgend jaar niet meer is, want dit is voor mij niet vol te houden. Foto's? Die heb ik maar een paar van Allicante hierbij gezet. De foto's die ik had willen maken , zoals de camper op de trailer zetten, en het gerommel in de garage, daar heb ik helemaal niet meer aan gedacht. Ik hoop dat mijn kop volgend jaar mider problemen bevat, dan kan ik weer gewoon mijn eigen zijn. Inmiddels zit ik na 14 jaar niet meer in de WAO, maar ben ik gepensioneerd. Dat is weer eens iets anders hé. Wel minder inkomen, maar een andere status. Morgen gaan we de camper leegruimen en schoonmaken. Rieny eerst de binnenkant, later ik de buitenkant. Daarna moet hij zoals ieder jaar weer APK gekeurd gaan worden, en onze kleine Daihatsu ook voor de eerste keer. Dat word weer kassa. Maar daar is niet onderuit te komen.