skip to main |
skip to sidebar
Ja inderdaad startklaar voor de terugreis. Nog wat kleine dingetjes die we vandaag nodig hebben morgenvroeg inladen, en weg zijn we. Vandaag nog wat gasten ontvangen i.v.m. mijn verjaardag vandaag, en dan zit het er echt op. Dit is voorlopig het laatste blogonderdeel dat ik schrijf. Het volgende zal van af thuis zijn. Daarin zal ik vertellen hoe de reis was verlopen.
Het bovenstaande spreekwoord of gezegde, ik weet het ook niet meer, zegt het al. Vandaag zijn we begonnen met opruimen en inpakken. En dat terwijl de zon gloeiend op je lijf stond te branden. (30 graden in de schaduw) Maar het is gelukt. Die paar dingen die nu nog buiten staan gaan over een paar dagen in de badkamer (douche) en dan is alles ingepakt. De groene matten gaan in de container. Die zijn op zoveel plaatsen doorboord geweest met tentharingen, daar kun je niets meer mee. Die moet je gewoon ieder jaar voor een prikje hier weer aanschaffen. Heb je er ook geen gesleep mee. Nu nog een paar dagen echt lekker luieren, en dan begint de tocht naar huis weer. De bedoeling is dat we Donderdag aanrijden, en ongeveer drie of vier dagen later thuis zijn.
Vandaag hebben we onze laatste toertocht van dit seizoen gereden. De bedoeling was om naar Linares te gaan, maar we konden niet meer op de naam komen. We hebben toen gekozen voor Nijar. Ook een mooi plaatsje dat midden in een natuurbeschermings-gebied ligt. Het was erg warm vandaag en we hebben het dan ook maar kort gehouden. Onze auto heeft alleen maar Arko en dat is met dit weer te weinig. En onze Marrón had het ook veel te warm achter in de auto. Het is nu ik dit schrijf 17.00 uur, en 30 graden in de schaduw. Morgen gaan we alles afbreken wat nog afgebroken moet worden. Zoals de voortent en de groene tuin die we gemaakt hadden. Ook moet dan meteen alles worden ingepakt, want we kunnen dan niets meer buiten laten staan. Het enige schaduwpunt wat we dan nog hebben is de luifel. En daar doen we het dan maar een paar dagen mee. Als u probeert geluid bij het onderstaande filmpje te krijgen, dan is dat helaas onmogelijk. Er was zoveel achtergrond geluid en dan nog het geluid van de wind, dat ik het geluid er tussenuit gehaald heb.
Vandaag hebben we letterlijk het begin van het einde gestart. We hebben alles wat in de externe keuken stond schoongemaakt en voor zover dat al ging opgeruimd. Daarna de hele keukentent van binnen en van buiten afgesopt, laten drogen in de zon, en keurig weer in zijn originele zakken gepakt. Inclusief de stokken natuurlijk. Nu staat de voortent wel een beetje voller dan de bedoeling was, maar dat is even onoverkomelijk. Normaal gaan heel veel spullen in de personenwagen, maar daar willen we eerst nog een paar dagen gebruik van maken alvorens hem vol te stoppen. Nog een week, en dan gaan we echt weg.
Om het lekker Hollands te houden zullen we het maar weer eens over het weer hebben. Dan voelt iedereen zich erbij betrokken daar dit toch het meest besproken onderwerp in Nederland is. En aangezien we eind van deze maand naar huis gaan, proberen we ons alvast weer een beetje aan te passen aan de Hollandse gewoontes. Dus even een weerpraatje. Vandaag is het bijna windstil met op dit moment (14.15 uur) een temperatuur in de schaduw van 25 graden. Het is wel erg benauwd en er hangt een heel donkere lucht boven de bijna lege camping. Kijk maar eens naar de twee foto's. Maar het buitenzitten is zeer aangenaam, en die paar mensen die hier nog verblijven doen dan ook niets anders. Rieny vermaakt zich met de Nintendo spelcomputer, en ik probeer zoals altijd oude weggegooide spulletjes weer te reparen alvorens ze definitief weg te gooien. Ieder zijn eigen hobby. Dat was het dan voor vandaag. Als er weer nieuws is, dan merken jullie dat wel.
Omdat we eens een keer niet naar de markt in Villaricos wilden, waar normaal bijna iedere zondag de gehele camping naar toe gaat, zijn we eens een bergtochtje gaan maken. Zomaar zonder navigatie aan zien waar we uitkomen. En als we er genoeg van hebben, dan zet je je navigatie systeem aan, klikt op camping, en je wordt via de kortste weg terug naar de camping gestuurd. Ik blijf het een van de meest wonderlijkste uitvindingen vinden van de laatste 30 jaar die voor ons gewone mensen beschikbaar zijn gekomen. Foto's heb ik alleen genomen van de koffiepauze, daar er een zeer nevelige lucht was, en de foto's toch niets zouden worden dan. Dat doen we dan wel weer een andere keer.
Tijdens deze weblog die ik maak om jullie op de hoogte te houden van het wel en wee van ons hier, heb ik eigenlijk nog geen foto's van het strand hier laten zien. Daar heb ik dus vandaag verandering in aangebracht. Het was zo'n geweldig mooi weer vandaag, dat ik even naar het strand wat plaatjes ben gaan schieten. De foto linksboven laat de rust van ons strand zien, en rechtsboven ziet u enkele naaktrecreanten. Naakt zonnen is hier de gewoonste zaak van de wereld. Voor de eventuele gluurders onder jullie, de foto is niet scherp gemaakt. Jammer hé. Voor wie ook eens deze kant uit wil komen, het strand is maar 300 meter van de camping verwijderd. Je kunt er heerlijk relaxen en zeker goed vissen. Dat zien we dagelijks aan de Spanjaarden die daar volop gebruik van maken.
Of je het gelooft of niet, je hoeft alleen maar naar de foto's te kijken en je ziet de betekenis van de aanhef. Overal om je heen zie je bloemen en groen. En de temperatuur blijft dagelijks oplopen. Wel niet snel, maar dat kan ook niet. Op dit moment is het 24.5 graden in de schaduw. Een paar witte wolkjes in de lucht en er waait een klein verkoelend briesje. Wat wil een mens nog meer. Deze foto's zijn genomen in Vera-Playa. De linkse vlak bij de nieuwe Mercadona (een bekende supermarktketen hier), en de andere boven op een berg in Vera-Playa.
Vannacht is Heinz (onze schuin tegenover buurman) plotseling door een hartstilstand overleden. Er was voorheen helemaal niets mis met hem. Toch kan zoiets plotseling gebeuren. Zijn vrouw zit op dit moment in een soort shock toestand voor zich heen te staren. Ze hadden gisteren hun auto al aan de caravan gekoppeld om vandaag aan te rijden naar huis. Nu blijkt ook nog dat ze slecht verzekerd waren. Allemaal trubbels voor dat vrouwtje en je staat machteloos met hulp bieden. Maar het leven gaat door. Ik heb aangeboden om als haar dochter overkomt om hier de boel te regelen, ik die wel op het vliegveld ga op halen. Meer kan ik helaas niet aanbieden. Later, de volgende dag, heeft de dochter ons verteld dat Pap en Mam een mondelinge overeenkomst hadden die bekend was bij de gehele familie dat wanneer er iets met een van hun beiden zou gebeuren, zij in het land waar ze op dat moment aanwezig zijn gecremeerd wilden worden. En zo is het inmiddels gegaan. Zijn as is over de Middelandse Zee uitgestrooid. En wij?, wij hebben gewoon weer een ouderwetse wasdag. Dat gaat allemaal weer gewoon door. De camping is nu echt heel snel aan het leeglopen. Volgende week gaan wij iedere dag wat opruimen en afbreken om niet alles op een dag te hoeven doen. Nu zijn we bezig om de voorraad voedsel eerst eens op te maken alvorens nieuwe aan te schaffen. We hebben gewoon nog een te grote voorraad, en die moet plaats maken voor de tent etc.
Vandaag is Jan voor het laatst dit jaar hier. Hier links op de foto Jan zijn auto met op de achtergrond zijn huisje waar hij een maand gewoond heeft. We zijn met z'n tweeën de hele ochtend nog op koopjesjacht uitgeweest. Diverse Chinese bazaars en de nodige fereterias afgestroopt totdat de siësta begon en alles werd gesloten. Natuurlijk heb ik zoals gewoonlijk weer mijn camera vergeten, en hebben we nergens foto's van. Misschien vanavond tijdens het eten nog ff een plaatje schieten, en dan is het voor Jan weer over. En nu is het zover dat ik de laatste foto (voorlopig) van Jan heb gemaakt. Op de achtergrond zie je dat Andre van Duin hem ook nog even toespreekt. Vanavond 6 April om 7.45 uur kwam er een mail binnen dat Jan al thuis was. Hij heeft wel pech gehad onderweg, hij heeft een kapotte airco in de auto. Dus dat wordt weer garagewerk. Het kan zijn dat dit voorlopig het laatste bericht is, daar ik het scherm van deze oude laptop haast niet meer kan lezen, en hij steeds sneller bloedheet word.
Vandaag zijn Rieny, Connie en Bob naar de markt gegaan in Villaricos. Op de eerste foto links zie je het strand van Villaricos en natuurlijk weer die wondermooie heldere blauwe lucht. Op het moment van opname was het buiten al 24 graden. Bij gebrek aan meer foto's, hier nog een foto van het sinaasappelen plukken gisteren bij de Franse Madam. Nu maar hopen dat deze dag verder nog gezellig verloopt, en dat zal wel. De zon doet in ieder geval zijn best.
Het is alweer een paar dagen geleden dat ik wat geschreven heb. Dat is ook niet zo verwonderlijk, want het is erg moeilijk nu omdat je van anderen afhankelijk bent of van een internetcafe. Maar we blijven ons best doen. Op de foto linksboven zien Jullie onze Marrón op ons bed. Iedere avond voor dat we daar zelf gebruik van kunnen maken neemt hij dat een tijdje in beslag. Hij vindt het het mooiste plaatsje in huis. Op de foto rechtsboven zie je een gedeelte van de door Jan aangeschafte plantjes die hij Dinsdag allemaal mee naar huis wil nemen. Of hij ze allemaal heel thuis krijgt?, das afwachten maar. Hij is er in ieder geval gelukkig mee. Echt nieuws is er verder geen. Het is en blijft iedere dag geweldig mooi weer. Wat willen we nog meer.
Ja inderdaad startklaar voor de terugreis. Nog wat kleine dingetjes die we vandaag nodig hebben morgenvroeg inladen, en weg zijn we. Vandaag nog wat gasten ontvangen i.v.m. mijn verjaardag vandaag, en dan zit het er echt op. Dit is voorlopig het laatste blogonderdeel dat ik schrijf. Het volgende zal van af thuis zijn. Daarin zal ik vertellen hoe de reis was verlopen.
Het bovenstaande spreekwoord of gezegde, ik weet het ook niet meer, zegt het al. Vandaag zijn we begonnen met opruimen en inpakken. En dat terwijl de zon gloeiend op je lijf stond te branden. (30 graden in de schaduw) Maar het is gelukt. Die paar dingen die nu nog buiten staan gaan over een paar dagen in de badkamer (douche) en dan is alles ingepakt. De groene matten gaan in de container. Die zijn op zoveel plaatsen doorboord geweest met tentharingen, daar kun je niets meer mee. Die moet je gewoon ieder jaar voor een prikje hier weer aanschaffen. Heb je er ook geen gesleep mee. Nu nog een paar dagen echt lekker luieren, en dan begint de tocht naar huis weer. De bedoeling is dat we Donderdag aanrijden, en ongeveer drie of vier dagen later thuis zijn. 
Vandaag hebben we onze laatste toertocht van dit seizoen gereden. De bedoeling was om naar Linares te gaan, maar we konden niet meer op de naam komen. We hebben toen gekozen voor Nijar. Ook een mooi plaatsje dat midden in een natuurbeschermings-gebied ligt. Het was erg warm vandaag en we hebben het dan ook maar kort gehouden. Onze auto heeft alleen maar Arko en dat is met dit weer te weinig. En onze Marrón had het ook veel te warm achter in de auto. Het is nu ik dit schrijf 17.00 uur, en 30 graden in de schaduw. Morgen gaan we alles afbreken wat nog afgebroken moet worden. Zoals de voortent en de groene tuin die we gemaakt hadden. Ook moet dan meteen alles worden ingepakt, want we kunnen dan niets meer buiten laten staan. Het enige schaduwpunt wat we dan nog hebben is de luifel. En daar doen we het dan maar een paar dagen mee. Als u probeert geluid bij het onderstaande filmpje te krijgen, dan is dat helaas onmogelijk. Er was zoveel achtergrond geluid en dan nog het geluid van de wind, dat ik het geluid er tussenuit gehaald heb.
Vandaag hebben we letterlijk het begin van het einde gestart. We hebben alles wat in de externe keuken stond schoongemaakt en voor zover dat al ging opgeruimd. Daarna de hele keukentent van binnen en van buiten afgesopt, laten drogen in de zon, en keurig weer in zijn originele zakken gepakt. Inclusief de stokken natuurlijk. Nu staat de voortent wel een beetje voller dan de bedoeling was, maar dat is even onoverkomelijk. Normaal gaan heel veel spullen in de personenwagen, maar daar willen we eerst nog een paar dagen gebruik van maken alvorens hem vol te stoppen. Nog een week, en dan gaan we echt weg.
Ja, hoe schrijf je het nu eigenlijk Julien of Juliën? Hij zelf zegt Julien, maar dat is haast onmogelijk. Maar we zullen het er maar op houden. Als je op Franse sites kijkt word Julien inderdaad overal als Julien geschreven dus zonder die twee puntjes op de e. Julien had geen kaartlezer zodat hij zijn eigen foto's niet op de laptop kon zetten. Ik wist dat ze die bij de Chinese bazaar in Turre voor € 5, verkochten. Vandaar dat we even naar Turre zijn geweest. En inderdaad, daar zijn we geslaagd. Nu hem nog even leren hoe er mee om te gaan, en er is weer iemand gelukkig. Onze receiver heeft het nu helemaal begeven en we hebben geen enkele zender meer. Dus geen TV en geen Computer. Dat is rustig leven, maar wel balen. Alles was nog zo nieuw, en dat is toch eigenlijk niet de bedoeling dat dat allemaal nu spontaan en onherstelbaar kapot gaat. Maar straks in Holland kunnen w
e pas maatregelen nemen. Hier kan dat niet. In de loop van de dag zijn we nog bij Georgette en Julien op de koffie geweest. Daar kwamen we niet meer onderuit. Ze hadden het ons al zo dikwijls gevraagd, dus hebben we dat dan maar eens gedaan. Het was best gezellig. En natuurlijk ben ik pas foto's gaan maken toen de partie over was. Dat zijn jullie onderhand van me gewend.
De weersvoorspellingen waren niet al te best voor vandaag, maar we hebben het er toch op gewaagd om weer eens een stuk de bergen in te gaan. Wij komen niet uitgekeken van deze geweldige natuur om ons heen. Jammer dat hoe je ook je best doet, je niet op een foto krijgt wat je in werkelijkheid ziet zoals diepte en hoogte. Maar we doen het ermee. Als eerste dorpje kwamen we in Los Castaños. Daarna zijn we doorgereden en kwamen terecht in Sorbas. Daar hebben we koffie gedronken en zijn binnendoor op advies van onze GPS weer naar de camping gegaan. Al met al een tocht echt voor ons. Zelfs de hond vond het prachtig. Die is onderweg diverse malen eruit geweest om
te snuffelen en de natuur te laten weten dat
hij er ook bij was. We zullen dit soort tochten de komende dagen nog veel maken daar er ons erg mooi weer voorspeld is, en daar gaan we van genieten.
Om het lekker Hollands te houden zullen we het maar weer eens over het weer hebben. Dan voelt iedereen zich erbij betrokken daar dit toch het meest besproken onderwerp in Nederland is. En aangezien we eind van deze maand naar huis gaan, proberen we ons alvast weer een beetje aan te passen aan de Hollandse gewoontes. Dus even een weerpraatje. Vandaag is het bijna windstil met op dit moment (14.15 uur) een temperatuur in de schaduw van 25 graden. Het is wel erg benauwd en er hangt een heel donkere lucht boven de bijna lege camping. Kijk maar eens naar de twee foto's. Maar het buitenzitten is zeer aangenaam, en die paar mensen die hier nog verblijven doen dan ook niets anders. Rieny vermaakt zich met de Nintendo spelcomputer, en ik probeer zoals altijd oude weggegooide spulletjes weer te reparen alvorens ze definitief weg te gooien. Ieder zijn eigen hobby. Dat was het dan voor vandaag. Als er weer nieuws is, dan merken jullie dat wel.
Omdat we eens een keer niet naar de markt in Villaricos wilden, waar normaal bijna iedere zondag de gehele camping naar toe gaat, zijn we eens een bergtochtje gaan maken. Zomaar zonder navigatie aan zien waar we uitkomen. En als we er genoeg van hebben, dan zet je je navigatie systeem aan, klikt op camping, en je wordt via de kortste weg terug naar de camping gestuurd. Ik blijf het een van de meest wonderlijkste uitvindingen vinden van de laatste 30 jaar die voor ons gewone mensen beschikbaar zijn gekomen. Foto's heb ik alleen genomen van de koffiepauze, daar er een zeer nevelige lucht was, en de foto's toch niets zouden worden dan. Dat doen we dan wel weer een andere keer. 
Tijdens deze weblog die ik maak om jullie op de hoogte te houden van het wel en wee van ons hier, heb ik eigenlijk nog geen foto's van het strand hier laten zien. Daar heb ik dus vandaag verandering in aangebracht. Het was zo'n geweldig mooi weer vandaag, dat ik even naar het strand wat plaatjes ben gaan schieten. De foto linksboven laat de rust van ons strand zien, en rechtsboven ziet u enkele naaktrecreanten. Naakt zonnen is hier de gewoonste zaak van de wereld. Voor de eventuele gluurders onder jullie, de foto is niet scherp gemaakt. Jammer hé. Voor wie ook eens deze kant uit wil komen, het strand is maar 300 meter van de camping verwijderd. Je kunt er heerlijk relaxen en zeker goed vissen. Dat zien we dagelijks aan de Spanjaarden die daar volop gebruik van maken.
Of je het gelooft of niet, je hoeft alleen maar naar de foto's te kijken en je ziet de betekenis van de aanhef. Overal om je heen zie je bloemen en groen. En de temperatuur blijft dagelijks oplopen. Wel niet snel, maar dat kan ook niet. Op dit moment is het 24.5 graden in de schaduw. Een paar witte wolkjes in de lucht en er waait een klein verkoelend briesje. Wat wil een mens nog meer. Deze foto's zijn genomen in Vera-Playa. De linkse vlak bij de nieuwe Mercadona (een bekende supermarktketen hier), en de andere boven op een berg in Vera-Playa.
Vannacht is Heinz (onze schuin tegenover buurman) plotseling door een hartstilstand overleden. Er was voorheen helemaal niets mis met hem. Toch kan zoiets plotseling gebeuren. Zijn vrouw zit op dit moment in een soort shock toestand voor zich heen te staren. Ze hadden gisteren hun auto al aan de caravan gekoppeld om vandaag aan te rijden naar huis. Nu blijkt ook nog dat ze slecht verzekerd waren. Allemaal trubbels voor dat vrouwtje en je staat machteloos met hulp bieden. Maar het leven gaat door. Ik heb aangeboden om als haar dochter overkomt om hier de boel te regelen, ik die wel op het vliegveld ga op halen. Meer kan ik helaas niet aanbieden. Later, de volgende dag, heeft de dochter ons verteld dat Pap en Mam een mondelinge overeenkomst hadden die bekend was bij de gehele familie dat wanneer er iets met een van hun beiden zou gebeuren, zij in het land waar ze op dat moment aanwezig zijn gecremeerd wilden worden. En zo is het inmiddels gegaan. Zijn as is over de Middelandse Zee uitgestrooid. En wij?, wij hebben gewoon weer een ouderwetse wasdag. Dat gaat allemaal weer gewoon door. De camping is nu echt heel snel aan het leeglopen. Volgende week gaan wij iedere dag wat opruimen en afbreken om niet alles op een dag te hoeven doen. Nu zijn we bezig om de voorraad voedsel eerst eens op te maken alvorens nieuwe aan te schaffen. We hebben gewoon nog een te grote voorraad, en die moet plaats maken voor de tent etc.
Vandaag is Jan voor het laatst dit jaar hier. Hier links op de foto Jan zijn auto met op de achtergrond zijn huisje waar hij een maand gewoond heeft. We zijn met z'n tweeën de hele ochtend nog op koopjesjacht uitgeweest. Diverse Chinese bazaars en de nodige fereterias afgestroopt totdat de siësta begon en alles werd gesloten. Natuurlijk heb ik zoals gewoonlijk weer mijn camera vergeten, en hebben we nergens foto's van. Misschien vanavond tijdens het eten nog ff een plaatje schieten, en dan is het voor Jan weer over. En nu is het zover dat ik de laatste foto (voorlopig) van Jan heb gemaakt. Op de achtergrond zie je dat Andre van Duin hem ook nog even toespreekt. Vanavond 6 April om 7.45 uur kwam er een mail binnen dat Jan al thuis was. Hij heeft wel pech gehad onderweg, hij heeft een kapotte airco in de auto. Dus dat wordt weer garagewerk. Het kan zijn dat dit voorlopig het laatste bericht is, daar ik het scherm van deze oude laptop haast niet meer kan lezen, en hij steeds sneller bloedheet word.
Vandaag zijn Rieny, Connie en Bob naar de markt gegaan in Villaricos. Op de eerste foto links zie je het strand van Villaricos en natuurlijk weer die wondermooie heldere blauwe lucht. Op het moment van opname was het buiten al 24 graden. Bij gebrek aan meer foto's, hier nog een foto van het sinaasappelen plukken gisteren bij de Franse Madam. Nu maar hopen dat deze dag verder nog gezellig verloopt, en dat zal wel. De zon doet in ieder geval zijn best.
Het is alweer een paar dagen geleden dat ik wat geschreven heb. Dat is ook niet zo verwonderlijk, want het is erg moeilijk nu omdat je van anderen afhankelijk bent of van een internetcafe. Maar we blijven ons best doen. Op de foto linksboven zien Jullie onze Marrón op ons bed. Iedere avond voor dat we daar zelf gebruik van kunnen maken neemt hij dat een tijdje in beslag. Hij vindt het het mooiste plaatsje in huis. Op de foto rechtsboven zie je een gedeelte van de door Jan aangeschafte plantjes die hij Dinsdag allemaal mee naar huis wil nemen. Of hij ze allemaal heel thuis krijgt?, das afwachten maar. Hij is er in ieder geval gelukkig mee. Echt nieuws is er verder geen. Het is en blijft iedere dag geweldig mooi weer. Wat willen we nog meer.
