Vandaag een héél bijzondere dag.

Inderdaad, het is en was vandaag een heel erg bijzondere dag. Hoezo zullen jullie je afvragen. Wel, hier komt een stukje geschiedenis van mijzelf. Het begon allemaal zo'n kleine 50 jaar geleden. Ik was ongeveer 16 jaar toen ik op een heel vreemde manier verkering kreeg met mijn allereerste meisje. Al was ik in die tijd erg bleu, en durfde maar amper naar meisjes te kijken, ik was tot over mijn oren verliefd. Helaas is dat overgegaan, maar zo ging dat schijnbaar in die tijd. En wie staat er deze morgen om half elf aan de deur? inderdaad dat allereerste meisje waar ik altijd nog aan heb moeten denken. Niet iedere dag, dat is onzin, maar wel veel. Eigenlijk hebben we deze ontmoeting aan Frank en Annelies te danken die ons (mij) tijdens onze overwintering toevallig op het spoor zijn gekomen. Zij wisten het adres van Ine, en dat was genoeg om achter de rest van haar gegevens te komen. Frank en Annelies had ik ook al 40 jaar niet meer gezien. Dat alles via Hyves. We hebben wel eens plannen gemaakt om via het TV programma Memories haar op te laten sporen, maar ja, je weet ook niet hoe de andere partij daar op zal reageren. Maar vandaag was dan de grote dag dat ik Ine terug zag. Ze kon het met Rieny ook meteen goed vinden want je merkte aan alles dat het meteen klikte tussen die twee. En...we zijn uitgenodigd voor een tegenbezoek. Dat zegt ook al iets over hoe het hier gegaan is. Het tweede wat we vandaag gedaan hebben is dat we voor het eerst naar Rieny's tweede achterkleinkind gegaan zijn. We hadden hem al eens gezien op een familiedag, maar nog niet bij hem thuis geweest. Dat is dan ook eindelijk gebeurt. Wat is het toch heerlijk om allebei vrij te zijn en eindelijk tijd te hebben voor de mooie dingen in het leven. Voor de bijgeleverde foto's op deze pagina is geen uitleg nodig dacht ik. Ine zag er stralend uit, en ook Bram had het erg naar zijn zin. We kijken uit naar het tegenbezoek aan Ine. We hebben geen exacte afspraken gemaakt, maar we hebben beiden internet en telefoon.