Wat zouden we al graag vertrokken zijn.

Zoals de kop van dit artikel al zegt, zouden we al graag vertrekken. Maar vanwege de Franse stakingen en de daarbij behorende brandstof tekorten durven we nog even niet te vertrekken. We hopen dat die ellendige stakingen in Frankrijk gauw over zijn en dat de pompstations weer normaal kunnen werken, anders moeten we blijven wachten. En dat is erg jammer want als je op de kaart van Andalucia kijkt zie je dat het daar nog steeds geweldig weer is. En daar wilden we toch nog wel een graantje of een paar stralen van meepikken. We wachten maar af, anders kunnen we toch niets. En dan onze buren. Die zijn o zo blij dat we weer voor een half jaar opkrassen, of misschien wel niet, dat ze ons vanavond een dineetje aanboden. En zoals gewoonlijk een heel lux vegetarisch dineetje. Smullen maar weer. Dan word je wel even met je neus op de feiten gedrukt en merk je wat je hier achterlaat. Maar mijn gezondheid (waar we vooral voor gaan) heeft toch ook wat in de pap te brengen, dus we zijn niet te vermurwen en reizen zeer binnenkort toch maar af naar Palomares Bajo. De foto linksonder toont het voorgerechtje, dat allen al een klein wondertje was. Onze buren weten van dit webblog en staan niet graag op internet. Dat heb je te respecteren, dus een tafel zonder gasten is het resultaat. Op naar de Spaanse gerechten met een vleugje Holland er in. Dat kun je stiekem en onbewust toch niet voorkomen. Het smaakt toch wel allemaal even lekker.