De weg naar de zon.

Nog nooit was de natuur zo duidelijk als vandaag om ons de (snel) weg naar de zon te wijzen. Ik heb ook nog nooit zo'n duidelijk en mooi wolkendek gezien. Velen hier op de camping hebben hier vandaag foto's van gemaakt. Het was ook zo'n uniek verschijnsel. Te mooi om voorbij te laten gaan zonder het te fotograferen. Volgens de Spanjaarden hebben we morgen gegarandeerd een hele mooie dag. We zullen wel zien. Vandaag was het ook prachtig weer.

Waar blijft de zon?

En wij maar wachten op de zon. Aan de foto's kun je zien dat het hier zwaar bewolkt is, maar dat is al 3 dagen zo. De eerste regendruppels moeten er nog uitkomen, en dat gebeurt niet. Het is buiten gewoon 20 graden en windstil. Maar we willen toch wel graag weer in de zon zitten. Volgens de voorspelling van hier moeten we nog 3 dagen wachten, en dan komt de zon weer. De camping is nog steeds niet vol. Maar volgens de directie is vanaf half December alles volgeboekt. En nu maar afwachten of ze gelijk hebben. De vochtigheidsgraad is nu ideaal voor me, maar 71%, en dat voel ik meteen. Rieny heeft weer een stel nieuwe boeken, dus die kan ook weer vooruit.

'N dagje er tussen uit

Vandaag hadden we zo'n zin om eens te gaan toeren, en dat hebben we dan ook maar gedaan. Het weer werd met de minuut mooier en de omgeving ook. Marrón was helemaal in zijn nopjes evenals Rieny want die kon weer eens echte Spaanse koffie drinken. We hebben tostadas en tappas gegeten in een barretje. Zodoende hebben we "thuis"nog maar weinig te doen wat betreft eten klaarmaken. Zo'n dagje is voor herhaling vatbaar. Maar het is voor Rieny erg moeilijk om een dag haar reader niet te gebruiken. Ieder zijn meug hé. Als je maar ergens van geniet. De boekenserie in huis (Camper) is inmiddels uitgebreid naar exact 3690 boeken. Dus voorlopig valt er nog heel wat te lezen.

Nieuwe (oude-bekende-vrienden) buren

Vandaag zijn dan Helmuth en Marianne aangekomen. Marrón was niet te houden. Hij zag hun camper al van verre aankomen en begon te blaffen en hevig aan zijn riem te trekken. En eindelijk toen hun Camper stilstond kon de begroeting beginnen. We hebben nog nooit zo een blije hond gezien. Hij was door het dolle heen. Maar na de nodige koekjes en aanhalingen mochten wij deze mensen toch ook begroeten. We zijn meteen begonnen om het nodige Duitse bier naar binnen te werken. Ze hebben van Duitsland tot hier constant (3 dagen) door de regen gereden. En net voor ze Andalucia binnenreden begon de zon te schijnen. Hier heeft het nog steeds niet geregend. (Gerard, bedankt voor de foto's) Maar overal in Europa schijnt het te hozen. Hier blijft het volgens de voorspellingen nog lang goed mooi weer. Jammer voor jullie hé.

Op de koffie bij Corrie en Fred

Vandaag na de grote wekelijkse boodschappen zijn we bij Corrie en Fred op de koffie gegaan. Ze hadden het al zo dikwijls gevraagd, en nu is het er toch van gekomen. Zelfs Marrón had het er naar zijn zin. Dit is dan ook een van zijn vaste stekkies waar hij iedere morgen een koekje krijgt als ik een rondje over de camping maak. In de winkels was het een drukte van belang. Je kon zoals ze dat in Holland zeggen over de koppen lopen. Ook kwam er vandaag een bericht binnen dat Julien en Geotgette vandaag in België zijn vertrokken en hopen over twee weken hier te zijn. Zouden die een camper a la Flintstones hebben? We wachten maar af. Het weer is hier nu geweldig. Windstil en een lucht, zo mooi strak blauw, gewoon geweldig.

Leegstand

Ik begin commentaar te krijgen dat ik zo weinig op dit blog schrijf. Maar als u nu naar de bijgaande foto's kijkt ziet u dat de camping pas voor eenderde is gevuld, en dat is erg weinig voor de tijd van het jaar. Misschien heeft iedereen thuis het weerbericht in de gaten gehouden en gezien dat de temperaturen goed zijn, maar er waait hier iedere dag een hele harde wind en dat is niet prettig. Volgens het plaatselijk weerbericht zou die wind na morgen moeten gaan liggen, maar ik moet het eerst nog meemaken. Tot op heden hebben we nog niets meegemaakt dat het schrijven hier vermeldenswaardig is. Een kapotte band van de fiets was het enige sensationele dat ons overkomen is. Dus daar moeten jullie het even mee doen. Ik hoop dat er spoedig meer overwinteraars komen, dat brengt meteen meer sfeer op de camping. En over die mooie lucht hier, daar hoef ik jullie niet meer op te attenderen geloof ik. Dat zie je zelf wel. Er is hier sinds we aangekomen zijn nog geen druppeltje regen gevallen, dat is voor ons heerlijk, maar voor de boeren hier minder leuk. En dat vooral omdat deze streek eigenlijk een heel groot tuinbouwgebied is waar water hard nodig is.

We zijn gesetteld

Na een overvloed aan zweet te hebben geloosd zijn we nu klaar met bouwen en inrichten. Het heeft dit jaar enorm veel kruim gekost wat betreft mijn uithoudingsvermogen. Maar we denken nu dat wij (als niet dokters) weten waar we daar de oorzaak van moeten zoeken. Dat is een ingewikkeld verhaal en voor dit blog eigenlijk niet van toepassing. Wij zijn nu klaar en kunnen nu gaan genieten van alles wat deze camping en streek ons te bieden heeft. Rieny heeft het ontzettend druk met lezen. Dagelijks worden ons door Sjil (dat zegt jullie niets) nieuwe boeken gestuurd. Wat een verwenning hé. En onze Marrón houdt de camping in de gaten of er bij de nieuwkomers mensen zijn waarvan hij weet dat hij altijd koekjes of iets anders kreeg. Hij mist nu al Ingetraud, dat was altijd zijn grote vriendin. Helaas kan zij dit jaar niet komen daar haar man een hersenbloeding heeft gehad en nog volop aan het revalideren is. De bijgevoegde foto's: Linksboven de camper helemaal compleet. Rechtsboven onze 3 tenten bij elkaar. En hieronder een filmpje van het geheel, genomen met een erg bibberende hand, maar je kan zien waar we mee bezig zijn (geweest).

Het begin is er

Ondanks dat ik totaal geen fut en of energie heb, zijn we toch maar begonnen met de vloer te leggen. Morgen krijgen we namelijk hulp om de tenten (3) op te zetten, en dan moet de vloer er natuurlijk al liggen. Dat allemaal bij een gemiddelde temperatuur van zo'n 25 graden in de schaduw. Het zweet guts dan ook over je lijf heen. Maar de eerste stap is gedaan en vanavond als het wat afgekoeld is zetten we nog het eerste (fiets) tentje op. Morgen zien we wel weer verder. Linksboven zie je een mooie strakke vloer met daarboven de welbekende Spaanse blauwe lucht, en rechtsboven zie je dat Marrón zich niet meer in het zand kan vuilmaken. Dat scheelt ook weer een hoop werk.

Een verhaal zonder foto's

Dat gebeurt niet gauw hé dat ik geen foto's plaats. Maar we hebben nog steeds niets meegemaakt dat de moeite van het fotograferen waard is. Wat wel nieuw is, dat is mijn gezondheid. Ik dacht in Holland, dat kan ik allemaal nog wel aan, maar niets is minder waar. Ik kan gewoon niets meer. De kleinste of geringste inspanning is al teveel en jaagt je polsslag ver over de honderd heen met als gevolg dat alles draaierig wordt en ik moet gaan zitten of liggen. Meestal zakt dat wel naar een a twee uren, maar hier heb ik meer dan een dag nodig om die polsslag weer normaal te krijgen. Dat is Kl...te. Nu moet ik bijna alles aan Rieny overlaten en dat is voor haar ook geen pretje alhoewel ze het met liefde en plezier allemaal doet. Die is gewoon niet moe te krijgen. Maar ook Rieny heeft tegenwoordig beperkingen. Ze mag onder geen enkele voorwaarden in de zon werken of zitten. Zelfs onder een parasol buiten een boek lezen zou i.v.m. de UV straling weer nieuwe huidkanker kunnen opwekken. Daarom moest ik van de Oncoloog een foto van haar rug maken (omdat ze die zelf niet kan zien) en regelmatig een nieuwe en die dan met elkaar vergelijken om te kijken of er ergens een plekje is bijgekomen dat er eerst niet was. Zo hebben we allemaal wat. Volgende keer hoop ik prettiger nieuws te hebben om over te schrijven, maar ook dit hoort erbij. Tot de volgende mededeling.