Dat gebeurt niet gauw hé dat ik geen foto's plaats. Maar we hebben nog steeds niets meegemaakt dat de moeite van het fotograferen waard is. Wat wel nieuw is, dat is mijn gezondheid. Ik dacht in Holland, dat kan ik allemaal nog wel aan, maar niets is minder waar. Ik kan gewoon niets meer. De kleinste of geringste inspanning is al teveel en jaagt je polsslag ver over de honderd heen met als gevolg dat alles draaierig wordt en ik moet gaan zitten of liggen. Meestal zakt dat wel naar een a twee uren, maar hier heb ik meer dan een dag nodig om die polsslag weer normaal te krijgen. Dat is Kl...te. Nu moet ik bijna alles aan Rieny overlaten en dat is voor haar ook geen pretje alhoewel ze het met liefde en plezier allemaal doet. Die is gewoon niet moe te krijgen. Maar ook Rieny heeft tegenwoordig beperkingen. Ze mag onder geen enkele voorwaarden in de zon werken of zitten. Zelfs onder een parasol buiten een boek lezen zou i.v.m. de UV straling weer nieuwe huidkanker kunnen opwekken. Daarom moest ik van de Oncoloog een foto van haar rug maken (omdat ze die zelf niet kan zien) en regelmatig een nieuwe en die dan met elkaar vergelijken om te kijken of er ergens een plekje is bijgekomen dat er eerst niet was. Zo hebben we allemaal wat. Volgende keer hoop ik prettiger nieuws te hebben om over te schrijven, maar ook dit hoort erbij. Tot de volgende mededeling.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten