Fietstochtje

Vandaag zijn we met de fietsen natuurlijk (de auto is veel te warm nu) naar Vera geweest door de bergen. Veel klimmen en evenveel dalen. Wat is zo'n electrische fiets dan toch een uitkomst. Jammer dat je onder het rijden geen foto's van ons tweeën kunt maken. Maar aan Rieny zie je dat ze echt geniet. En als je dan thuiskomt heeft de accu amper iets aan vermogen verloren. Prachtig zo'n ding. En je ziet er steeds meer Nederlanders hier op de camping mee. Zien jullie die lucht? vandaag was het meer dan 25 graden in de schaduw. Héérlijk om dan een fiets bij je te hebben. En ondertussen heb ik voor Rieny het laatste boek van Jean Auel binnengehaald. Deel 6 Het lied van de grotten. En nu komen ook de bekende boeken van Angelique een voor een binnendruppelen. Wat een nostalgie en wat zijn die mooi. De films waren destijds al mooi, maar de boeken zijn eigenlijk nog mooier. Rechtsboven nog een foto uit een film van Angelique. (Het was vandaag 35 Graden)

Weer eens op huizenjacht geweest

Vandaag zijn we weer eens gaan fietsen met de bedoeling om de nieuwe wijken in Palomares eens te gaan bezoeken. Daar staan me toch fraaie appartementen in, ongelooflijk. Er zijn er van verkocht, veel worden er al verhuurd en er staan er diversen te huur aangeboden. En het ziet er verschrikkelijk gezellig uit. Jammer dat we nergens zijn binnengeweest. Het totale complex is een urbanisation. Dat betekent dat alleen mensen die daar wonen in die wijk kunnen komen. Anderen komen er echt niet in. Uitgezonderd Harrie en Rieny. Die werden keurig door eens Spaanse dame binnengelaten toen ze begreep dat we alleen wat foto's wilden maken. Ik zou zeggen, bekijk de foto's en geef je mening over zo'n mooie wijk tegen het oude centrum (ongeveer 200 jaar oud) van Palomares gebouwd. Jammer is de ineengestorte economie daar, nu staat er veel te veel leeg, en dat bevordert de sfeer weer niet. Maar het blijft er erg mooi om te wonen. En de vaste eigen bevolking van dit dorpje is wel zo vriendelijk, wat kunnen wij in Holland daar nog veel van leren.

Alweer een week voorbij.

Wat gaat de tijd toch snel. Nog maar 4 weken en we moeten weer naar huis. Dan is de rust over. Je moet naar het ziekenhuis, gedeelte van je familie, en vele doktersvisites (voor ons allebei). We moeten naar Rotterdam, Enkhuizen, Amsterdam, Schiedam, Boven-Leeuwen en naar Apeldoorn. Allemaal geplande afspraken die tussen de bedrijven door moeten plaatsvinden. Jullie merken het wel, als je in Holland bent dan word je geleefd, hier gelukkig niet. Dat is o.a. de reden dat we zo graag hier zijn. Het leven is te kort om het uit te besteden, dus moeten we er zelf (wat we maar al te graag doen) wat van maken. Hier begint het nu steeds stiller te worden. Vanmorgen op de markt was er maar de helft van het publiek tegenover dat van vorige week Zondag. Dat zie je wel aan de foto linksboven. Maar de terrasjes zijn en blijven heerlijk, en onze zon doet iedere dag zijn uiterste best om iedereen tevreden te maken. Op de foto rechts zie ons diner van vandaag. Rieny gaat weer eens een heerlijke tajine maken voor ons tweetjes. Als je niet weet wat dat is, ga dan maar eens googelen.

Even naar Aldi en naar de bar

Vandaag zijn we (voor de 2e keer) even naar de Aldi geweest omdat die heel veel artikelen heeft die hier in de buurt echt niet verkrijgbaar zijn. Ook niet bij Lidl. Het is gelijk een leuk uitstapje, zeker omdat we vandaag de zon weer terug hebben. En de zon nodigt je uit om naar buiten te gaan en ergens koffie en of een pilsje te gaan drinken. Die koffie in de Spaanse barretjes die kun je wat je ook probeert niet nagemaakt krijgen, en hij is overal overheerlijk. Aldi heeft voor ons heel wat bekende producten in huis, en ze hebben er voor de Spanjaarden een Spaans etiket achterop geplakt zodat die ook weten wat er eigenlijk in een potje of flesje zit. Dat doet Lidl jammer genoeg niet. Als je geen Spaans kent moet je maar gaan vragen met handen en voeten en soms lukt het je dan om er achter te komen wat er in zit en wat de prijs is. Toevallig was de jongen achter de kassa bij de Aldi een Nederlandse Jongen van 24 jaar. Dus fluisteren is er nergens meer bij, overal kom je wel Nederlanders tegen. Op de camping word het nu steeds rustiger. Het zal niet lang meer duren of er staan nog zo'n tien bezoekers in totaal hier waar wij er dan een van zijn. Maar dat drukt de pret van het kamperen in Spanje niet. Het is en blijft héérlijk hier.

Marktdag en een (bijna lege camping).

Vandaag met de fiets naar de markt geweest om fruit in te kopen. Daar op een terrasje koffie gedronken met enkele bekenden. Ons straatje op de camping is intussen op ons na helemaal leeg. Sommige mensen snappen niet dat we met z'n tweeën toch nog zoveel plezier hebben hier. Toch is dat erg simpel. We hebben in principe helemaal niemand nodig om ons gelukkig en tevreden te voelen. Samen hebben we het gewoon erg gezellig. Of het weer nou mooi of slecht is, dat doet er gewoon niet toe. Ik weet wel dat heel veel mensen dat niet snappen, maar bij ons is dat nou eenmaal zo. Als er een week lang niemand voorbij zou komen voor een borrel en of een praatje, hebben we dat gewoon niet in de gaten. We hebben genoeg aan ons tweeën en vermaken onszelf met elkaar buitengewoon goed

Bijna Zomer

Nu het hier (als je naar de dagelijkse temperaturen kijkt) bijna zomer lijkt te zijn, gaat iedereen inpakken en naar huis. Nou ja, ze doen maar. Wij blijven nog een tijdje om wat van die echte Spaanse zon te kunnen genieten. Onze buren (Connie en Bob) zijn vandaag hun tent aan het afbreken en vertrekken ook al morgen. Deze middag gaan we met Greet in het dorp tapas eten in plaats van in de gloeiende zon te gaan staan kokkerellen. Op dit moment is het windstil en de buitentemperatuur is in de schaduw al 22 graden. En het is pas 11.30 uur. Dat gaat nog wat worden vandaag.

Carboneras

We hebben het echt geprobeerd, maar we kunnen gewoon niet voor Dinsdag in Holland zijn. Daar zou ik kerngezond voor moeten zijn, en het weer hier droog. Beiden laten het afweten. Daarom zijn we vandaag even naar Carboneras geweest om speciale kruiden voor de tajine te kopen. Gerechten daar in klaargemaakt zijn echt verukkelijk. Maar het allerfijnste is dat het zo eenvoudig gaat. Je hebt een grote schaal, je gooit er van allerlei groenten en gedroogde vruchten in, eventueel wat vlees, en dan nog een scheutje olie. En niet te vergeten de kruiden. De speciale deksel erop, een half uurtje stoven en klaar is je schotel.

Guus

Vanmorgen hebben we uit Nederland te horen gekregen dat onze zwager Guus van Eijck plotseling overleden is. Op dit blog doe ik verder over het hoe en wat geen mededelingen. Guus was voor ons een altijd klaarstaande zwager. Niets wat je vroeg was hem te veel. We wensen zijn vrouw (Els) en zijn 2 kinderen Karin en Maarten heel veel sterkte toe. Wij zullen Guus erg missen. Onze gedachten zijn bij zijn vrouw, kinderen, familieleden en aangetrouwde familieleden en vrienden die we enorm veel sterkte toe wensen. Harrie en Rieny Somers Jongen.

Speciaal voor Herman en alle anderen

Hierbij plaats ik zomaar wat foto's die vandaag in Villaricos gemaakt zijn. Vanmiddag hebben we hier een straatfeest waar iedereen van ons straatje aan mee doet. Die foto's die ik daarvan ga maken komen er nog bij. Dit alles om iedereen en speciaal Herman te laten zien dat het hier mooi weer is en zeker geen sneeuw. En inmiddels is het (Carnavalsfeestje) in volle gang. En het is en was beregezellig. De gehele straat was aanwezig. Zo zie je maar hoe je met diverse nationaliteiten door elkaar toch een leuke party kunt organiseren. Al met al hebben we de zoveelste fijne dag hier gehad.

Voor de laatste keer "Rieny's Plantje"

Vandaag is Rieny met haar metgezellin nog even naar haar plantje gaan kijken hoe het zich nu ontwilkkeld heeft. Het is een echt mooi wild plantje geworden waarvan we helaas de naam niet gevonden konden krijgen. Dat is ook moeilijk als je er verder totaal geen informatie over hebt. Verder zijn Bêr en Wilma vandaag weer aangekomen. Het begint hier langzamerhand een echt Hollands straatje te worden. We hebben hier mensen uit: Annen, Roermond, Den Helder, Waalre, Schiedam en uit den Bosch. En die wonen nu tijdelijk allemaal in een en hetzelfde straatje hier in Palomares Bajo. Ik heb toch al het idee dat er ieder jaar meer Nederlanders naar hier komen, en steeds minder Engelsen. In ieder geval hebben we tot nu toe een geweldige winter gehad die vele malen beter is dan een gewonen Nederlandse Zomer.

Toegift. Vandaag (Donderdag 3-3-2011) kregen we een briefje in ons handen waarop de naam stond van het intussen welbekende plantje van Rieny. Het plantje heet in het Nederlands "De Witte Affodil"en de Latijnse naam is "Asphodelus Albus" . Zo dat weten jullie en wij nu ook weer. De foto rechts is afkomstig uit de Wikepedia. Het briefje is afkomstig van een vriendin van Greet die hier ook op de camping verblijft. Leuk hé als de mensen zo je blog lezen en er dan op deze manier op reageren.

Tapa tijd

Geen zin in te koken? Dan ga je toch gewoon wat tapas eten. Daar heb ik het al eens eerder over gehad, maar het komt er te weinig van. Vele campingbewoners doen dat. Iedere Tapa (uit de sortering van 120) kost slechts € 1. en ieder drankje, koffie, bier of maakt niet uit, ook maar €1. Daar kun je zelf geen eten voor klaarmaken. Je wordt voor dat geld zelfs buiten aan tafel bediend. Service hé. Vandaag is het weer een mooie dag. De eerste mimosaboom staat al bijna helemaal in bloei. Nog ongeveer een week en de hele camping is geel van de overvloedige mimosa hier. Het doet heel gezellig en sfeervol aan al die prachtige oude gele bomen. Op de foto's zie je een mimosaboom die bijna helemaal in bloei staat, en op de andere foto zie je Rieny, Knut, Äse en daar achter Peet en Angela. Herman zal ze wel kennen.